Taczanka
Z Wikipedii
Taczanka – dwuosiowy pojazd konny, uzbrojony w ciężki karabin maszynowy. Cechą charakterystyczną pojazdu było to, że karabin maszynowy mógł prowadzić ogień bezpośrednio z taczanki. Był on montowany lub ustawiony z tyłu taczanki, prowadząc ogień w kierunku do tyłu. Karabin maszynowy mógł być też zdemontowany i ustawiony na stanowisku, wtedy taczanka pełniła rolę tylko transportera. Taczanki miały zaprzęg dwukonny lub trzykonny. Oprócz woźnicy, na taczance jechała obsługa ckmu (zwykle dwóch żołnierzy) i część zapasu amunicji. Taczanka zwykle była powożona z kozła. Niektóre typy taczanek składały się z dwóch jednoosiowych członów – taczanki i przodka – (jak polska wz.36) połączonych przegubem. Często taczanki były wykonywane doraźnie z wozów konnych lub bryczek.
Pierwsze zastosowanie taczanek, przerabianych z różnych wozów konnych, przypisuje się oddziałom okresu rewolucji październikowej 1917 I wojny domowej w Rosji – zwłaszcza znane są z tego siły Nestora Machno. Wprowadzenie taczanek, towarzyszących kawalerii, pozwoliło zapewnić jej oddziałom prawie natychmiastowe wsparcie ogniem karabinów maszynowych, z tej racji nadawały się one zwłaszcza do manewrowych działań wojennych. Na szeroką skalę stosowała taczanki także Armia Konna Budionnego w wojnie polsko-bolszewickiej.
W Polsce w okresie międzywojennym początkowo używano różnych typów taczanek, często zdobycznych lub wykonanych w oddziałach, przeważnie z ckm Schwarzlose wz. 07/12 lub Maxim wz. 08. W 1929 wprowadzono czterokołową taczankę wz. 28 uzbrojoną w ckm Maxim wz. 08 na austriackiej podstawie trójnożnej od ckm-u Schwarzlose wz. 07/12. Miała ona rozstaw osi 1,8 m. Taczanka wz.28 została następnie zastąpiona przez lżejszą, niższą i bardziej zwrotną taczankę wz. 36 uzbrojoną w ckm wz.30 na podstawie umożliwiającej także strzelanie przeciwlotnicze. Taczanka ta składała się z dwóch półwozi połączonych przegubem. Taczanki wz. 28 i wz. 36 były pojazdami trzykonnymi. W Wojsku Polskim taczanki używane były w 1939 w szwadronach ckm brygad kawalerii i kompaniach ckm dywizji piechoty.
Podczas II wojny światowej niemiecka piechota używała do obrony przeciwlotniczej taczanek Jf.5 uzbrojonych w dwa przeciwlotnicze km-y MG 34.
W Polsce nazwę "taczanka" nosiły ponadto podobne pojazdy konne z amunicją i sprzętem, np. taczanka telefoniczna.
Należy odróżniać taczanki od transportowych wozów taborowych i dwukołowych biedek transportowych, które nie były przystosowane od prowadzenia z nich ognia.
