Szczepan Hołowczyc

Z Wikipedii

Szczepan Hołowczyc

Herb

Dewiza	brak
Data wyboru	1819
Urodzony	19 sierpnia 1741
Zmarł	27 sierpnia 1823

Szczepan Hołowczyc właściwie Szczepan Hołłowczyc herbu Pierzchała (ur. przed 19 sierpnia 1741 w miejscowości Orsza na Litwie - zm. 27 sierpnia 1823 w Warszawie) - metropolita warszawski, prymas Królestwa Polskiego, biskup sandomierski, polityk.

Pochodził z białoruskiej rodziny szlacheckiej. Kształcił się w wileńskich szkołach, od 1771 studiował w warszawskim seminarium jezuitów i misjonarzy. W 1772 po przyjęciu święceń kapłańskich, kontynuował studia w Rzymie.

W 1773 został proboszczem w Kutnie. Był współpracownikiem KEN. W 1774 i ponownie w 1776, w zastępstwie przewodniczącego Komisji Edukacji Narodowej - Michała Jerzego Poniatowskiego, przeprowadził wizytację szkół pojezuickich. W 1775 został członkiem - nowo powstałego - Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych, gdzie brał czynny udział w jego pracach - m.in. nad nowymi programami i podręcznikami. W 1776 został sekretarzem i współpracownikiem arcybiskupa Michała Jerzego Poniatowskiego. W 1782 był wizytatorem generalnym KEN i przeprowadził wizytację szkół, sporządzając następnie staranny raport. W 1781 został kanonikiem warszawskim, a w 1785 - krakowskim. Następnie został prałatem kieleckim. Od 1788 był współpracownikiem Stanisława Kostki Potockiego. Od 1818 był senatorem Królestwa Polskiego. 29 marca 1819 mianowany pierwszym biskupem nowo powstałej diecezji sandomierskiej. Sakrę biskupią otrzymał w Warszawie 6 lipca 1819. Natomiast władzę w diecezji objął przez swojego pełnomocnika biskupa Aleksandra Dobrzańskiego 8 września 1819, gdyż sam - 24 kwietnia 1819 - został wybrany wikariuszem kapitulnym archidiecezji warszawskiej. 17 grudnia 1819 został mianowany metropolitą warszawskim i 19 grudnia 1819 objął rządy. Od 1819 był jednocześnie prymasem Królestwa Polskiego. Na mocy uprawnień, jakie nadał mu papież Pius VII, podjął pracę nad reorganizacją administracji kościelnej w Królestwie Polskim. Metropolita Hołowczyc przeprowadził kasatę wielu klasztorów. W 1820 był członkiem Komisji Rządowej Oświecenia Publicznego i Wyznań.