Stephen Hendry
Z Wikipedii
| Stephen Hendry | |
 |
|
| Pseudonim | The Golden Boy, The Maestro, The Ice Man, Rolls Royce of Snooker |
| Urodzony(-a) | 13 stycznia 1969 Edynburg |
| Gra zawodowa | od 1985 |
| Najwyższy ranking | 1 (przez 9 lat) |
| Ranking 2008/2009 | 6 |
| Najwyższy break | 147 (8 razy) |
| Zwycięstwa w turniejach | |
| Rankingowe | 36 |
| Nierankingowe | 32 |
| Mistrz Świata | 1990, 1992-1996, 1999 |
Stephen Hendry MBE (ur. 13 stycznia 1969 w Edynburgu), snookerzysta szkocki, najbardziej utytułowany gracz lat 90.
Zdobywca 7 tytułów Mistrza Świata, 5 tytułów Masters, 8 najwyższych turniejowych breaków. Zwycięzca 36 turniejów rankingowych. Przez 9 sezonów był na pierwszej pozycji na światowej liście rankingowej. Na liście rankingowej sezonu 2006/2007 zajmuje obecnie pierwsze miejsce. Znany jest z kamiennej, pokerowej twarzy i niezwykle precyzyjnej gry.
Hendry jako zawodowy snookerzysta do końca sezonu 2007/08 zarobił £8 257 210 (ok. 35 832 988 zł).[1]
Spis treści |
[edytuj] Wstęp
W latach 1990-1999 zdobył siedem tytułów mistrza świata w snookerze, w tym pięć z rzędu (1992-1996, ponadto w 1990 i 1999). W czterech z finałów pozostawiał w pokonanym polu swojego wieloletniego rywala, Jimmy White'a. Ponadto dochodził do finałów w 1997 (porażka z Kenem Dohertym) i 2002 (porażka z Peterem Ebdonem, udany rewanż Ebdona za finał 1996). Hendry ma najwięcej tytułów MŚ z obecnie żyjących zawodników, ale biorąc pod uwagę wszystkie Mistrzostwa Świata począwszy od 1927, Szkot plasuje się na czwartym miejscu: wyprzedzają go Joe Davis (15 tytułów), Fred Davis i John Pulman (obaj mają po 8).
W 1984 i 1985 był mistrzem Szkocji amatorów. W latach 90. przejął po Steve Davisie dominację w światowym snookerze, przez osiem sezonów (1990-1998) pozostając nr. 1 rankingu światowego. Wśród wielu zwycięstw turniejowych można wymienić mistrzostwo Zjednoczonego Królestwa (pięciokrotnie), Grand Prix (czterokrotnie), British Open (trzykrotnie), Dubai Classic (trzykrotnie), B&H Masters (sześciokrotnie, w tym pięć razy z rzędu 1989-1993), B&H Irish Masters (trzykrotnie), Regal Scottish Masters (trzykrotnie); 6 lutego 2005 zdobył swoje 36. rankingowe zwycięstwo wygrywając w finale turnieju Malta Cup z Graemem Dottem.
Poza snookerem Hendry gra również w golfa oraz w pokera, do czego nie przyznaje się zbyt często, nie chcąc być podejrzewanym o hazard.
Został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego (MBE, 1993).
[edytuj] Kariera zawodowa
[edytuj] Początki kariery
Hendry w swoim pierwszym sezonie, w którym grał jako zawodowiec dostał się do 1/32 turnieju Mercantile Credit Classic. Został też najmłodszym Mistrzem Szkocji Zawodowców. Swój pierwszy sezon ukończył na 51 miejscu na Światowej Liście Rankingowej. W następnym sezonie dotarł do ćwierćfinału turnieju Grand Prix oraz do półfinału Mercantile Credit Classic. Ponownie wygrał Mistrzostwa Szkocji Zawodowców. Swój drugi sezon zakończył na miejscu 23.
[edytuj] Lata 1987-1990
Sezon 1987/1988 przyniósł Hendry'emu pierwsze zwycięstwa w rankingowym turniejach. Wygrał Grand Prix i British Open, zwyciężył również w Australian Masters. I trzeci raz z rzędu zdobył tytuł Mistrza Szkocji Zawodowców. Sezon zakończył na 4 miejscu.
W sezonie 1988/89 Szkot nie wygrał żadnego turnieju rankingowego: ale doszedł do finału UK Championship. Wygrał za to dwa turnieje nierankingowe, w tym jeden bardzo prestiżowy: Masters [2]. Ostatecznie sezon ukończył na miejscu 3.
W sezonie 1989/90 Hendry rozpoczął dominację we światowej snookerze ("dominatorem" lat 80. był Steve Davis). Wygrał turnieje rankingowe: UK Championship, Dubai Classic i Asian Open. Ponownie zwyciężył w Masters. Wygrał również Scottish Masters. W tym sezonie Hendry sięgnął również po raz pierwszy po tytuł Mistrza Świata (patrz rozdział: "udział w Mistrzostwach Świata"). Sezon zakończył na szczycie Światowej Listy Rankingowej.
[edytuj] Sezon 1990/1991
W tym sezonie Hendry nie obronił tytułu Mistrza Świata, ale wygrał aż 5 turniejów rankingowych oraz turniej Masters i Scottish Masters. Utrzymał również miejsce pierwsze na liście rankingowej
[edytuj] Lata 1992-1996
W latach 1992-1996 Hendry wygrał wszystkie Mistrzostwa Świata. Aż do roku 1998 utrzymał pierwszą pozycję na liście rankingowej. W latach 1992-1996 wygrał również 12 innych (poza Mistrzostwami Światami) turniejów rankingowych. W roku 1992, 1993 i 1996 wygrywał turniej Masters[3], a w 1994 doszedł do finału tych rozgrywek[4]
[edytuj] Lata 1997-1998
W roku 1997 Hendry przerwał passę 5 kolejnych zwycięstw w MŚ. Przegrał finałem z Kenem Dohertym. Utrzymał jednak pierwsza pozycję na liście rankingowej.
Jednak już rok późnej Szkot nie tylko nie obronił pierwszej pozycji na liście rankingowej, ale przegrał również w pierwszej rundzie Mistrzostw Świata mecz z Jimmy Whitem. Tytuł MŚ zdobył w tym roku John Higgins, który też zastąpił Hendry'ego na pierwszym miejscu na liście rankingowej. Hendry w roku 1998 przerwał serię 6 kolejnych meczów w finale Mistrzostw Świata. Wystąpił we wszystkich finałach w latach 1992-1997.
[edytuj] Rok 1999
W roku 1999 Stephen Hendry po raz 7 w swojej karierze wygrał turniej Mistrzostw Świata (patrz rozdział "Udział w Mistrzostwach Świata"). Mimo to, nie udało mu się odzyskać pierwszej pozycji na liście rankingowej. Pozostał drugi po Johnie Higginsie.
[edytuj] Lata 2000-2004
W latach 2000-2004 Hendry przestał dominować w światowym snookerze. W rankingu na sezon 2000/01 Hendry spadł o kolejną pozycję (był trzeci). W rankingu na sezon 2001/02 pogorszył pozycję o kolejne dwa miejsca (5 pozycja). Zaś po tym sezonie spadł na miejsce 6. W rankingu na sezon 2003/04 awansował jednak o 4 pozycję i wrócił na miejsce 2. W latach 2000-2004 Hendry wygrał 5 turniejów rankingowych. W tym dwa w roku 2000.
[edytuj] Lata 2005-2008
W latach 2005-2007 Hendry wygrał tylko jeden turniej rankingowy: Malta Cup w roku 2005. W rankingu na sezon 2004/05 Hendry zajmował jednak dalej wysoką, trzecią pozycję. W rankingu na sezon 2005/06 poprawił się o jedno miejsce i zajmował drugie miejsce. Nieoczekiwanie jednak w rankingu na sezon 2006/07 Hendry powrócił po 8 latach przerwy na pierwsze miejsce. Stało się tak głównie dzięki słabszej grze innych zawodników z czołowych miejsc. Przy obliczaniu rankingu na sezon 2006/07 wzięto pod uwagę punkty z dwóch poprzednich sezonów czyli 2004/05 i 2005/2006. W trakcie trwania tych dwóch sezonów, Hendry wygrał tylko jedne zawody – wspomniany już turniej na Malcie, zaś w sezonie 2005/06 tylko raz udało mu się dojść do finału w rankingowym turnieju, w Northern Ireland Trophy, przegrał tam z Matthew Stevensem 7:9.
W Mistrzostwach Świata w roku 2006 Szkot odpadł już w pierwszej rundzie. Mógł więc zostać wyprzedzony w rankingu przez Ronniego O'Sullivana i Kena Doherty'ego. Pierwszy z nich tracił do Hendry'ego zaledwie 300 punktów a drugi 425. Gdyby Ronnie O'Sullivan wygrał mecz półfinałowy z o wiele niżej sklasyfikowanym Graeme Dottem (wówczas na 13 miejscu) a Ken Doherty mecz ćwierćfinałowy z jeszcze niżej sklasyfikowanym (na 24 miejscu wówczas) Marco Fu – obaj wyprzedzili by Hendry'ego na liście rankingowej. Niespodzianką było również odpadnięcie w pierwszej rundzie Higginsa, który również miał realną szansę na wyprzedzenie Hendry'ego.
W grudniu 2006 udało mu się dojść do finału UK Championship, w którym to przegrał 6:10 z Peterem Ebdonem. W marcu 2007 odpadł w pierwszej rundzie turnieju rankingowego China Open. Na koniec roku 2007 zajął 8. miejsce w rankingu.
W sezonie 2007/08 Hendry odpadł w turniejach Shanghai Masters (sierpień) oraz Northern Ireland Trophy (listopad) opadł w drugiej rundzie. Zaś w UK Championship już w pierwszej przegrywając 4:9 z Markiem Allenem, podobnie w Masters (rozgrywanym od 13 do 20 stycznia), w którym Hendry przegrał swój pierwszy mecz z Markiem Selbym 5:6. Bez żadnych sukcesów zakończył również turniej Malta Cup. W zawodach Welsh Open udało mu się dojść do półfinału, gdzie został pokonany przez Marka Selby'ego 4:6. W China Open, Hendry przegrał swój pierwszy mecz 1:5 z Barrym Hawkinsem. W Mistrzostwach Świata w roku 2008 Hendry awansował do półfinału, gdzie spotkał się z Ronnie O'Sullivanem.
Na obecnej liście prowizorycznej na dzień 30 marca, obejmującej sezon 2006/07 i niedokończony jeszcze 2007/08, Hendry zajmuje 10. miejsce.
[edytuj] Styl gry
Hendry gra bardzo metodycznie. Znany jest z dokładności i bardzo dobrej kontroli białej bili. Znany jest z tego, iż potrafi budować bardzo duże breaki, nawet gdy układ na stole jest trudny. W grze taktycznej jest bardzo agresywny, stara się wbijać nawet bardzo trudne bile. W latach dziewięćdziesiątych starał się oddawać bardzo mało frame'ów. Wygrywał bardzo wysoko nawet z graczami z czołowych miejsc rankingowych.
W ostatnich sezonach Hendry jednak odbiegł znacząco od swojej wielkiej formy, którą miał w latach 90. Zdarzają mu się częste pomyłki, również na nietrudnych bilach. W meczach oddaje dużo frame'ów, nawet słabszym zawodnikom.
Znany jest również z pokerowej twarzy: nie okazuje emocji, zarówno gdy idzie mu dobrze jak i wtedy kiedy przegrywa.
[edytuj] Znaczenia przydomków
Najpopularniejsze przydomki Hendry'go to The Golden Boy, The Maestro, The Ice Man, Rolls Royce of Snooker
Kolejno znaczą:
- The Golden Boy (ang. Złoty chłopak) – aluzja do faktu, iż Hendry jeszcze jako nastolatek odnosił sukcesy.
- The Maestro – aluzja do dokładnej gry Szkota.
- The Ice Man (ang. Człowiek z lodu) – Hendry zwykł nie pokazywać emocji i trzymać nerwy na wodzy, nawet w sytuacjach gdy inni gracze tego nie robią.
- Rolls Royce of Snooker – czyli perełka w snookerze. Hendry z obecnie żyjących/grających zawodników ma największe osiągnięcia biorąc pod uwagę podstawowe kryteria takie jak liczba zwycięstw w MŚ czy częstość zajmowania pierwszej pozycji na liście rankingowej.
[edytuj] Breaki
Rekordy Hendry'ego związane z breakami – czyli największą zdobytą liczbą punktów za jednym podejściem do stołu:[5]
- Ma 8 turniejowych breaków maksymalnych (147-punktowych) – co jest drugim osiągnięciem w całej historii snookera. Najwięcej breaków maksymalnych ma – 9 – ma Ronnie O'Sullivan.
- najwięcej breaków 100-punktowych (ponad 700) (Joe Davis uzyskał 687 lub 689 takich breaków)
- najwięcej breaków 100-punktowych w trakcie jednego turnieju (16 podczas Mistrzostw Świata w 2002)
- najwięcej breaków 100-punktowych w jednym sezonie (53 w sezonie 1994/5)
- najwięcej breaków 100-punktowych w mistrzostwach świata (ponad 100)
- najwięcej breaków 100-punkowych w jednym meczu (7 w finale UK Championship w 1994)
- pierwszy, który uzyskał breaka maksymalnego w decydującym frejmie meczu (finał Liverpool Victoria Charity Challenge w roku 1997)[6]
- pierwszy, który uzyskał więcej niż 2 turniejowe 147-punktowe breaki
- jako pierwszy uzyskał breaka maksymalnego w finale turnieju rankingowego (1999 British Open)
- pierwszy, który uzyskał 5 breaków 100-punktowych w 7 frejmach (finał UK Championship 1994)
[edytuj] Miejsca w Światowym rankingu
Miejsca w światowym rankingu snookerowym [7]
| Sezon | Miejsce |
|---|---|
| 1986/87 | 51 |
| 1987/88 | 23 |
| 1988/89 | 4 |
| 1989/90 | 3 |
| 1990/91 | 1 |
| 1991/92 | 1 |
| 1992/93 | 1 |
| 1993/94 | 1 |
| 1994/95 | 1 |
| 1995/96 | 1 |
| 1996/97 | 1 |
| 1997/98 | 1 |
| 1998/99 | 2 |
| 1999/00 | 2 |
| 2000/01 | 3 |
| 2001/02 | 5 |
| 2002/03 | 6 |
| 2003/04 | 2 |
| 2004/05 | 3 |
| 2005/06 | 2 |
| 2006/07 | 1 |
| 2007/08 | 8 |
| 2008/09 | 6 |
[edytuj] Zwycięstwa w turniejach
[edytuj] Rankingowe
Łącznie wygrał 36 turniejów rankingowych. W tym 4 po roku 2000.[8]
| Turniej | Rok |
|---|---|
| Mistrzostwa Świata | 1990, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1999 |
| Rothmans Grand Prix | 1987, 1990, 1991 |
| Skoda Grand Prix | 1995 |
| British Open | 1988, 1989, 1991, 1999, 2003 |
| Asian Open | 1989, 1990, 1992–1994 |
| Dubai Duty Free Classic | 1989, 1990, 1993 |
| UK Championship | 1989, 1990, 1994–1996 |
| Regal Welsh Open | 1992, 1995, 1997, 2003 |
| Sky Sports International Open | 1993, 1995 |
| International Open | 1997, 1999, 2000 |
| Regal Scottish Open | 1999, 2000 |
| European Open | 1994, 1995, 2001 |
| Thailand Masters | 1998 |
| Malta Cup | 2005 |
[edytuj] Nierankingowe
[edytuj] Masters
Hendry wygrał również bardzo prestiżowy turniej Masters 6 razy:
- 1989 Stephen Hendry – John Parrott 9 – 6
- 1990 Stephen Hendry – John Parrott 9 – 4
- 1991 Stephen Hendry – Mike Hallett 9 – 8
- 1992 Stephen Hendry – John Parrott 9 – 4
- 1993 Stephen Hendry – James Wattana 9 – 5
Trzy razy podczas tego turnieju był drugi:
- 1994 Alan McManus – Stephen Hendry 9 – 8
- 1998 Mark J. Williams – Stephen Hendry 10 – 9
- 2003 Mark J. Williams – Stephen Hendry 10-4
[edytuj] Udział w Mistrzostwach Świata
Objaśnienie skrótów użytych w rozdziale: 1R – pierwsza runda, 2R – druga runda, 1/4 -ćwierćfinał, 1/2 – półfinał, F – finał.
[edytuj] Lata 1986-1989
W swoich pierwszym Mistrzostwach Świata w 1986 roku Hendry odpadł w pierwszej rundzie, przegrywając z Willie Thornem 8:10.
Rok później doszedł do ćwierćfinałów, w pierwszej rundzie pokonując Willie Thorne'a 10:7, a w drugiej Anglika Steve Longworthem 13:7. Natomiast w ćwierćfinale uległ 13:12 Joe Johnsonowi.
W roku 1988 Hendry odpadł w drugiej rundzie w meczu z Jimmym Whitem przegrywając 13:12. W pierwszej rundzie Szkot pokonał innego Anglika – Deana Reynoldsa.
W 1989 Stephen Hendry po raz pierwszy doszedł do półfinałów mistrzostw. W pierwszej rundzie wyeliminował wówczas Anglika Gary'ego Wilkinsona (10:9), w drugiej Anglika Willie Thorne'a (13:4), a w ćwierćfinale Walijczyka Terry'ego Griffithsa (13:5). W następnym meczu przegrał z późniejszym zwycięzcą tych zawodów Stevem Davisem 9:16.
[edytuj] Lata 1990-1999
W 1990 roku Stephen Hendry po raz pierwszy sięgnął po tytuł Mistrza Świata. Rok później odpadł w ćwierćfinale, natomiast od 1992 roku nie rozstawał się pucharem Mistrza aż do 1996. Przez cztery kolejne lata spotkał się z "wiecznie drugim" Jimmym Whitem, który był jednak blisko uzyskania tytułu Mistrza Świata w 1994 kiedy to finał rozstrzygnął się w ostatni 35 frejmie.
W 1997 passę Hendry'ego przerwał Ken Doherty wygrywając nieoczekiwanie 18:12. Natomiast rok później Szkot został wyeliminowany już w pierwszej rundzie w meczu Jimmym Whitem.
W 1999 roku Hendry po raz siódmy (i ostatni jak do tej pory) zdobył tytuł Mistrza Świata pokonując w finale Marka Williamsa.
| 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1R | 10:7 Alain Robidoux | 10:4 Warren King | 10:3 Stephen Murphy | 10:1 Danny Fowler | 10:1 Surrinda Gill |
| 2R | 13:7 Tony Meo | 13:8 Alain Robidoux | 13:10 James Wattana | 13:4 Darren Morgan | 13:2 Dave Harold |
| ¼F | 13:6 Darren Morgan | 11:13 Steve James | 13:6 Dene O'Kane | 13:7 Nigel Bond | 13:8 Nigel Bond |
| ½F | 16:11 John Parrott | 16:4 Terry Griffiths | 16:9 Alan McManus | 16:9 Steve Davis | |
| F | 18:12 Jimmy White | 18:14 Jimmy White | 18:5 Jimmy White | 18:17 Jimmy White | |
| 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | |
| 1R | 10:3 Stefan Mazrocis | 10:8 Jason Ferguson | 10:6 Andy Hicks | 4:10 Jimmy White | 10:8 Paul Hunter |
| 2R | 13:6 Tony Drago | 13:7 Gary Wilkinson | 13:8 Mark Willliams | 13:7 James Wattana | |
| ¼F | 13:8 Ronnie O'Sullivan | 13:5 Darren Morgan | 13:10 Darren Morgan | 13:5 Matthew Stevens | |
| ½F | 16:12 Jimmy White | 16:7 Nigel Bond | 17:13 James Wattana | 16:13 Ronnie O'Sullivan | |
| F | 18:9 Nigel Bond | 18:12 Peter Ebdon | 12:18 Ken Doherty | 18:11 Mark Williams |
[edytuj] Lata 2000-2004
W latach 2000-2004 Hendry tylko raz (w 2002 roku) doszedł do finału, ale - choć był tego bliski (mecz rozstrzygnął się w ostatnim frejmie) - nie udało mu się odzyskać pucharu. Zdecydowanie najgorszy występ Szkota w tym okresie to rok 2000, kiedy to okazał się gorszy od Stuarta Binghama przegrywając z nim w pierwszej rundzie.
| 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1R | 7:10 Stuart Bingham | 10:5 Mark Davis | 10:4 Shaun Murphy | 10:7 Gary Wilkinson | 10:2 Stuart Pettman |
| 2R | 13:5 Paul Hunter | 13:3 Anthony Davies | 13:11 Drew Henry | 13:12 Barry Pinches | |
| ¼F | 5:13 Matthew Stevens | 13:12 Ken Doherty | 7:13 Mark Williams | 13:3 Ian McCulloch | |
| ½F | 17:13 Ronnie O'Sullivan | 4:17 Ronnie O'Sullivan | |||
| F | 17:18 Peter Ebdon |
[edytuj] 2005
W roku 2005 Hendry podobnie jak dwa lata wcześniej doszedł do ćwierćfinału, w którym odpadł z Matthew Stevensem (11:13). W pierwszej rundzie wygrał z Neilem Robertsonem 10:7 a w drugiej z Anthony Hamiltonem (13:3).
[edytuj] 2006
W MŚ rozgrywanych w 2006 Szkot odpadł już w pierwszej rundzie. Pokonał go Nigel Bond 9:10. Ciekawostką jest, że w tej edycji mistrzostw w pierwszej rundzie odpadli wszyscy zawodnicy, których nazwisko zaczynało się na literkę "h". Razem z Hendrym było ich aż ośmiu.
[edytuj] 2007
W pierwszej rundzie Hendry wyeliminował Davida Gilberta. Mecz zakończył się wynikiem 10:7.
W drugiej rundzie Hendry zmierzył się z Alli'm Carterem. Pierwszą sesję przegrał 2:6, druga zakończyła się wynikiem 4:12 dla Anglika. Trzecia sesja zakończyła się po 3 frame'ach. Carter wygrał 13:6. Hendry zakończył swój udział udział w tej edycji MŚ w drugiej rundzie. Był to lepszy występ niż rok wcześniej – wówczas Hendry odpadł już w rundzie pierwszej.
[edytuj] 2008
W pierwszym meczu MŚ rozgrywanych w 2008 roku Hendry wyeliminował Marka Allena. Wygrywając mecz 10:9. W 1/8 finału pokonał Ding Junhuia 13:7. W ćwierćfinale udało mu się wyeliminować Walijczyka Ryana Daya 13:7. Hendry kontrolował ten pojedynek od samego początku - bowiem po pierwszej sesji wygrywał aż 7:1.
W półfinale Hendry przegrał wysoko z Ronnie O'Sullivanem 6:17 po trzech sesjach (mecz był zaplanowany na 4 sesje). Szkot zremisował pierwszą sesję 4:4, ale oddał wszystkie osiem frame'ów drugiej sesji, zaś w trzeciej przegrał 5:2. Podczas tego meczu Szkot oddał po raz pierwszy w historii swoich występów w MŚ przegrał sesję 8:0. [9]
Po meczu Hendry powiedział m.in: Perhaps I should have had a lead after the first session but that’s by the by, today Ronnie was outstanding. I should have won the second and third frames, apart from that it’s the best anyone has played against me. (Może powinienem mieć przewagę po pierwszej, ale swoją drogą Ronnie był fantastyczny. Powinienem wygrać drugi i trzeci frame, poza tym to jest najlepszy ktoś kto kiedykolwiek grał przeciwko mnie.
O O'Sullivanie powiedział: When you let him get a lead on you he’s unstoppable. He’s a different animal when you put pressure on him, but I didn’t. (Kiedy wypuścisz go na prowadzenie, on jest nie do zatrzymania. Jest zupełnie innym zwierzakiem, kiedy wywrzesz na niego presję, ale ja tego nie zrobiłem)[10]
[edytuj] Statystyka występów w MŚ
W sumie Hendry wystąpił w Mistrzostwach Świata 22 razy. 7 razy wygrał, 2 razy był drugi, 3 razy doszedł tylko do półfinału, 5 razy doszedł tylko do ćwierćfinałów, 2 razy doszedł tylko do drugiej rundy a 4 razy został pokonany już w pierwszej rundzie.
[edytuj] Porównania z innymi graczami
[edytuj] Kryterium: zwycięstwa w Mistrzostwach Świata
Spośród żyjących zawodników Hendry ma najwięcej tytułów Mistrza Świata. Jednak w zestawieniu wszystkich zawodników biorących udział w MŚ od roku 1927 włącznie, Hendry zajmuje czwartą pozycję.
Inni czołowi obecnie zawodnicy (z pierwszej dziesiątki rankingu) zdobywali tytuł MŚ o wiele mniej razy od Szkota. Przykładowo: Ronnie O'Sullivan dokonał tego trzy razy, John Higgins dwa razy, zaś Ken Doherty i Peter Ebdon tylko raz. Trzeba pamiętać, że Steve Davis, zajmujący obecnie 11 miejscie w rankingu – zdobył ten tytuł 6 razy.
[edytuj] Kryterium: pozycja w rankingu światowym
Hendry aż 9 razy zajmował pierwsze miejsce w rankingu. Jest to najlepszy rezultat wszech czasów. Ranking liczony jest jednak dopiero od roku 1976. 8 razy pierwsze miejsce w tym rankingu zajmował Steve Davis. Zaś Ronnie O'Sullivan 3 razy zajmował pierwsze miejsce, podobnie jak John Higgins i Mark Williams.
[edytuj] Kryterium: zwycięstwa w turniejach rankingowych
Hendry zwyciężał w aż 36 turniejach rankingowych, co stanowi najlepsze osiągnięcie w całej historii tych turniejów. 28 razy w turniejach rankingowych zwyciężał Steve Davis. Ronnie O'Sullivan dokonywał tego 20 razy, John Higgins 18 razy, Mark Williams 16 razy. John Parrott 9 razy, Peter Ebdon 7 razy, zaś Ken Doherty 6 razy.
[edytuj] Kryterium: zwycięstwa w The Masters
Hendry zwyciężał w turnieju The Masters najwięcej ze wszystkich graczy bo aż 6 razy (turniej jest rozgrywany od 1975 roku). Ronnie O'Sullivan dokonał tego 3 razy. Trzy razy wygrywali też: Cliff Thorburn, Steve Davis i nieżyjący już Paul Hunter.
[edytuj] Informacje dodatkowe
[edytuj] Życie prywatne
- Kibicuje szkockiemu klubowi Heart of Midlothian F.C. Gdy był dzieckiem mieszkał niedaleko stadionu tego klubu.
- Jest ambasadorem fundacji OneCity, która pomaga mieszkańcom Edynburga w polepszaniu poziomu życia.
- Obecnie mieszka w małej, szkockiej miejscowości Auchterarder ze swoją żoną Mandy, którą poślubił w 1995 r., oraz synami Blaine (ur. 1996) i Carter (ur. 2004).
[edytuj] Związane ze snookerem
- Jeden z 5 graczy, którzy w tym samym sezonie zdobyli Mistrzostwo Świata i UK Championship
- Jeden z 3 graczy, którzy w tym samym sezonie zdobyli Mistrzostwo Świata, UK Championship oraz The Masters.
[edytuj] Inne
- W 1990 roku był bohaterem odcinka serialu dokumentalnego "This Is Your Life" (To Twoje życie).
- Jest odnotowany w bazie imdb.com -> [1].
[edytuj] Bibliografia
[edytuj] Linki zewnętrzne
• 1981 
Steve Davis • 1982 
Alex Higgins • 1983 Steve Davis • 1984 Steve Davis • 1985 Dennis Taylor • 1986 Joe Johnson • 1987 Steve Davis • 1988 Steve Davis • 1989 Steve Davis • 1990 Stephen Hendry
• 1991 John Parrott • 1992 Stephen Hendry • 1993 Stephen Hendry • 1994 Stephen Hendry • 1995 Stephen Hendry • 1996 Stephen Hendry • 1997 
Ken Doherty • 1998 John Higgins • 1999 Stephen Hendry • 2000 
Mark J. Williams
[edytuj] Przypisy
- ↑ Dane podane przez stronę www.worldsnooker.com, po przeliczeniu wg kursu średniego NBP z dnia 8 maja 2008
- ↑ Oprócz Masters na Wembley, Hendry w tym samym sezonie wygrał również New Zealand Masters
- ↑ Wówczas pełna nazwa turnieju Masters brzmiała: "Benson & Hedges Masters".
- ↑ W finale przegrał 8:9 z Alanem McManusem.
- ↑ Źródło – www.147.pl
- ↑ W 2007 roku osiągnięcie to wyrównał Ronnie O'Sullivan podczas UK Championship
- ↑ Źródła:Ranking od roku 1991, Ranking do roku 1991.
- ↑ Źródło: Strona Światowego Związku Snookera
- ↑ bbc.co.uk Brilliant O'Sullivan into final
- ↑ worldsnooker.com: Post match reaction to the first semi-final.
[edytuj] Zobacz też
