Soleil Royal (1670)
Z Wikipedii
| Soleil Royal | |
 |
|
| Historia | |
|---|---|
| Położenie stępki | 1669 |
| Wodowanie | 1670 |
| Oddanie do służby | 1671? |
| Status okrętu | zatonął w nocy z 2 na 3 czerwca 1692 r. |
| Stocznia | Stocznia w Breście |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 1630 t |
| Długość | 61 m |
| Szerokość | 15,64 m |
| Zanurzenie | 7,64 m |
| Napęd | żaglowy |
| Załoga | 836 |
| Uzbrojenie | 104 działa |
Soleil Royal (Słońce królewskie) — francuski 104-działowy okręt liniowy, okręt flagowy admirała Tourville'a.
Zbudowany został w Breście pomiędzy 1669 a 1671 rokiem pod kierunkiem inżyniera Laurenta Hubaca i wcielony do floty jako okręt flagowy Escadre du Ponant (Eskadry Atlantyku). Był uważany za jeden z najlepiej zbudowanych i najzwrotniejszych okrętów epoki, powodem zaś szczególnej sławy tego okrętu stały się jego bardzo bogate zdobienia. Emblemat słońca został wybrany dla Soleil Royal przez samego Ludwika XIV jako jego — "Króla-Słońce" — osobisty symbol.
Soleil Royal stał na czele zwycięskiej francuskiej floty w bitwie pod Beachy Head w roku 1690; wziął też udział w bitwie pod La Hague 29 maja roku 1692. W trakcie tej ostatniej — zwanej też bitwą pod Barfleur — stał się przedmiotem ataku 3 nieprzyjacielskich trójpokładowców i chociaż ostatecznie jego obrona zakończyła się sukcesem, to po walce okręt był na tyle ciężko uszkodzony, że nie był w stanie wrócić do Brestu; Tourville musiał zostawić go wraz z dwoma innymi liniowcami w Cherbourgu. Miasto było pozbawione umocnień, zlikwidowanych na polecenie markiza de Louvois (decyzja ta była skutkiem długoletnich sporów między resortami wojny i marynarki). Dnia 1 czerwca na redzie Cherbourga stanęła angielska flota pod dowództwem wiceadmirała Delavalla, który przypuścił atak z wykorzystaniem branderów. W nocy z 2 na 3 czerwca 3 francuskie liniowce broniły się przed 17 jednostkami tego rodzaju, ale ostatecznie angielski Blaze przedarł się przez ogień i trafił Soleil Royal. Okręt zapadł się z wielkim hukiem, ogień dotarł bowiem do prochowni. Wkrótce podobny los spotkał dwa pozostałe francuskie liniowce. Mimo że mieszkańcy Cherbourga niemal natychmiast rzucili się na ratunek marynarzom, z 883-osobowej załogi okrętu ocalał tylko jeden człowiek.
We francuskiej marynarce wojennej zbudowano jeszcze dwa okręty liniowe o tej nazwie — w roku 1692 (w 1693 przemianowany na Foudrayant) i 1749.
[edytuj] Bibliografia
- Paweł Piotr Wieczorkiewicz Historia wojen morskich. Wiek żagla, Wydawnictwo Puls, Londyn 1995, ISBN 1-85917-030-7 (vol. I & II)
