Smagliczka skalna
Z Wikipedii
Smagliczka skalna | |
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Rząd | kaparowce |
Rodzina | kapustowate |
Rodzaj | smagliczka |
Gatunek | smagliczka skalna |
Nazwa systematyczna | |
Alyssum saxatile L. | |
Synonimy | |
Alyssum arduini Fritsch | |
Galeria zdjęć i grafik |
Smagliczka skalna, smagliczka Arduina (Alyssum saxatile L.) – gatunek byliny należący do rodziny kapustowatych. Pochodzi z Europy Środkowej oraz z Azji Mniejszej. W Polsce dziko rośnie wyłącznie w Pieninach i jest tam rośliną pospolitą. Poza tym jest uprawiana jako roślina ozdobna.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Bylina tworząca kępki. Cała roślina gęsto, gwiazdkowato owłosiona.
- Łodyga
- Wzniesiona, o wysokości 10-25 cm. Ulistnione tylko w dolnej części.
- Liście
- Tworzą gęstą różyczkę. Liście łodygowe łopatkowate do równowąskich, ze zwężoną nasadą, znacznie mniejsze od liści różyczkowych. Wszystkie liście pokryte gęstym, gwiazdkowatym kutnerem.
- Kwiaty
- Liczne, promieniste, żółte, zebrane w wiechę na górnej, nieulistnionej części łodygi. U nasady nitek pręcików uszkowate skrzydełka. Kwitnie od kwietnia do maja.
- Owoc
- Łuszczynki zawierające po 2 wąsko oskrzydlone nasiona w każdej komorze. Łuszczynki są, podobnie jak cała roślina, gwiazdkowato owłosione.
- Biotop, wymagania
- Szczeliny i ściany skał wapiennych. Roślina wapieniolubna, chamefit.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina ozdobna : Jest jedną z 5 podstawowych ogrodowych bylin wiosennych (pozostałe to ubiorek wiecznie zielony, floks szydlasty, gęsiówka kaukaska i żagwin ogrodowy). Nadaje się szczególnie do ogrodów skalnych, gdzie ładnie prezentuje się między kamieniami lub na murkach. Bardzo ozdobna w czasie kwitnienia, ale również po przekwitnięciu jej kutnerowate liście stanowią ozdobę ogrodu.
[edytuj] Uprawa
Może być rozmnażana z nasion, lub sadzonek wierzchołkowych, które najlepiej jest pobrać w czerwcu-lipcu. Najlepiej rośnie na przewiewnej, dość suchej i kamienistej, wapnowanej glebie. Wymaga tanowiska słonecznego. Jest odporna na mróz i suszę i jest długowieczna.
[edytuj] Bibliografia
- Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.