Sancho IV Odważny

Z Wikipedii

Sancho IV Odważny, hiszp. Sancho el Bravo (ur. 1257/58, zm. 25 kwietnia 1295, w Toledo) - król Kastylii i Leónu w latach 1284-1295.

Był drugim synem króla Kastylii i Leonu Alfonsa X Mądrego i Jolanty, córki króla Aragonii Jakuba I Zdobywcy.

Po śmierci swojego starszego brata i następcy tronu Ferdynanda de la Cerda (1275), wykorzystując rosnącą niechęć społeczeństwa do kosztownej polityki zagranicznej swojego ojca oraz sprzeciw możnych dla prób centralizacji państwa, Sancho wystąpił o uznanie swojego prawa do tronu, co spotkało się z życzliwym przyjęciem przez Kortezy. Alfons X, stając w obliczu nacisków możnych i nowej inwazji Merynidów, uznał w 1278 Sancho za swojego następcę, mimo, że po śmierci następcy tronu Ferdynanda prawo dziedziczenia korony przechodziło na jego synów (infantes de la Cerda). W odpowiedzi na to królowa i Blanka (córka króla Francji - Ludwika IX Świętego i wdowa po Ferdynandzie), wraz z synami, schroniły się w Aragonii. Gdy w 1282r. Sancho z poparciem Kortezów przywłaszczył sobie koronę Kastylii, Alfons X pozbawił go praw do tronu i wycofał się do Sewilli.

Po śmierci ojca Sancho zdołał jednak zachować koronę, chociaż opłacił to utratą kontroli nad królestwem, w zamian bowiem za udzielone. poparcie arystokratyczne rody Haro i Lara uzyskały faktyczne rządy nad Kastylią. Na słabą pozycję króla wpłynęło także nie uznawanie przez papieża jego małżeństwa z Marią de Molina, zawartego w 1282, a co za tym idzie niepewna sytuacja prawna ich potomstwa. Rzym uznał legalność tego związku dopiero 6 lat po śmierci Sancho IV, co nie miało już znaczenia dla samego Sancho, ale wyjaśniało sytuację prawną jego dzieci. W 1292 Sancho, w sojuszu z Aragonią i muzułmańską Grenadą, zdobył Tarifę. Po nieudanej próbie odbicia miasta Merynidzi zaprzestali interwencji w Hiszpanii i wycofali się ze zdobytych ziem (z wyjątkiem Algeciras i Rondy), przekazując je władcy Grenady.

Mając świadomość śmiertelnej choroby, w 1295 Sancho ustanowił swoją żonę regentką dla małoletniego syna Ferdynanda, swojego następcy. Z małżeństwa z Marią de Molina miał 7 dzieci:

• Izabelę (1283-1328), żonę Jakuba II Aragońskiego, potem Jana III Bretońskiego
• Ferdynanda IV (1285-1312), swojego następcę
• Alfonsa (1286-1291)
• Henryka (1288-1299)
• Piotra (1290-1319)
• Filipa (1292-1327), męża swojej kuzynki Małgorzaty de la Cerda, córki Alfonsa de la Cerda
• Beatrycze (1293-1359), żonę Alfonsa IV Portugalskiego

Poprzednik Alfons X Mądry

Król Kastylii i Leónu 1284-1295

Następca Ferdynand IV Pozwany