Rohackie Stawy
Z Wikipedii
Rohackie Stawy (słow. Roháčske plesá) – cztery leżące na trzech poziomach stawy w Rohackiej Dolinie w słowackiej części Tatr Zachodnich. Znajdują się w górnej części tej doliny, po orograficznie lewej stronie Rohackiego Potoku, od którego oddziela je wałowate wzniesienie Przednie Zielone. Są to:
- Wyżni Staw Rohacki (Zadni Staw Rohacki)
- Pośrednie Stawy Rohackie (Pośredni i Mały Staw Rohacki)
- Niżni Staw Rohacki (Wielki Staw Rohacki)
Stawy te są różnego pochodzenia. Najwyższy powstał na dnie kotła polodowcowego, środkowe w korycie wyżłobionym przez lodowiec spływający do Rohackiej Doliny, zaś najniższy, którego wody spływają ku Spalonej Dolinie, powstał na dnie zbiornika firnowego zniszczonego później przez erozję. Od dawna uroda tych stawów i okolicy przyciągała turystów. Niżni Staw nazywany był nawet przez dawnych turystów Orawskim Morskim Okiem[1].
TANAP wykonał ścieżkę dydaktyczną z dobrze przygotowanym szlakiem turystycznym, ławkami, stołami i wiatami dla turystów oraz tablicami informującymi o przyrodzie tych okolic. Według tych tablic w okolicy stawów żyją 22 gatunki ssaków i 46 gatunków ptaków, m. in. kozica, świstak, nornik śnieżny tatrzański, jeleń szlachetny, siwerniak, strzyżyk, drozd obrożny, głuszec, cietrzew, jarząbek, zagląda tu niedźwiedź brunatny, wilk, ryś. Z roślin górskich rosną tu pospolicie: miłosna górska, ciemiężyca zielona, omieg górski, jaskier platanolistny, prosienicznik jednogłówkowy, sasanka alpejska, pięciornik złoty, modrzyk górski, tojad mocny, goryczka kropkowana. Stawy upodobało sobie również kilka par kaczek krzyżówek, która dokarmiane i oswojone przez turystów podpływają do brzegów.
[edytuj] Szlaki turystyczne
- – od bufetu Rohackiego dolną częścią Smutnej Doliny, obok Niżniego i Pośrednich Stawów do Wyżniego Stawu Rohackiego. Tu skrzyżowanie ze szlakiem niebieskim.
- – od skrzyżowania z szlakiem zielonym przy Wyżnim Stawie Rohackim, obok Rohackich Wodospadów do rozdroża szlaków na placu Adamcula przy szosie prowadzącej Rohacką Doliną.
Odległość 7 km, różnica wzniesień 320 m, czas przejścia od bufetu Rohackiego do Adamculi 2:15 h (↑ 2:30 h)
Przypisy
- ↑ Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
[edytuj] Bibliografia
- Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.