Rafał Matyja

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: lista publikacji, cudzysłowy na zwykłe. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Rafał Matyja (urodzony 19 września 1967 w Warszawie), dr politologii, publicysta, autor hasła budowy IV Rzeczypospolitej, twórca i wieloletni prodziekan Wydziału Studiów Politycznych i kierownik Zakładu Studiów Politycznych Wyższej Szkoły Biznesu - National Louis University w Nowym Sączu, redaktor naczelny kwartalnika "Praktyka Polityczna".

Jest absolwentem Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego (magisterium w 1992r.). W 2001 obronił pracę doktorską w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk na temat myśli politycznej emigracji okresu PRL (promotor Wojciech Roszkowski).

Działalność polityczną rozpoczął w latach osiemdziesiątych jako uczestnik opozycyjnego Ruchu Młodej Polski, a potem niezależnej organizacji studenckiej Liga Akademicka. Na początku lat dziewięćdziesiątych był współzałożycielem i jednym z liderów prawicowych i konserwatywnych partii politycznych: Forum Prawicy Demokratycznej (1990), Koalicji Republikańskiej (z której listy bez powodzenia startował w wyborach do Sejmu w 1991 r.), Partii Konserwatywnej (1993) i Koalicji Konserwatywnej (1995). Po 1996 r. zajął się przede wszystkim publicystyką oraz pracą naukową i ekspercką.

W latach 1992-1993 był Sekretarzem Biura Programowego Rządu w Urzędzie Rady Ministrów odpowiadającym m. in. za pisanie przemówień premier Hanny Suchockiej. W 1993 r. został Sekretarzem Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. W okresie 1997-2001 współpracował z Michałem Kuleszą pełnomocnikiem rządu Jerzego Buzka ds. reformy administracji publicznej, Wiesławem Walendziakiem ministrem-szefem kancelarii premiera Buzka i Kazimierzem M. Ujazdowskim, ministrem kultury i dziedzictwa narodowego w tym rządzie. W latach 2004-2005 był doradcą wicemarszałka Sejmu Kazimierza M. Ujazdowskiego.

W 1997 roku został asystentem w Katedrze Studiów Politycznych Szkoły Głównej Handlowej, a w roku 2000 przeniósł się do Nowego Sącza, gdzie współtworzył Wydział Studiów Politycznych WSB-NLU.

Pierwsze kroki w publicystyce stawiał jako redaktor pisma drugiego obiegu "Nurt". Od 1987 r. był współpracownikiem a od 1990 r. sekretarzem redakcji pisma "Polityka Polska" związanego z RMP. Potem był redaktorem miesięcznika „Samorząd Terytorialny” (1994-1995), prawicowego tygodnika opinii "Nowe Państwo" (1995-1997) oraz redaktorem naczelnym "Kwartalnika Konserwatywnego" (1997-2000). W 1994 r. był również doradcą zarządu telewizji publicznej kierowanej przez Wiesława Walendziaka i współtwórcą jej sztandarowych programów, zwłaszcza „Pulsu dnia”. Publikował na łamach prasy codziennej: „Rzeczpospolitej”, „Gazety Wyborczej”, „Życia Warszawy” a potem „Życia”. W 2006 r. został współpracownikiem a potem stałym autorem „Dziennika. Polska-Europa-Świat”.

W swej publicystyce przedstawił pomysł budowy IV Rzeczypospolitej jako państwa zrywającego ciągłość z praktyką ustrojową PRL, ale nie tylko w sferze symboliki, ale przede wszystkim instytucji i praktyki ustrojowej. Inne tematy jego twórczości to krytyka słabości polskich instytucji demokratycznych, zwłaszcza władzy wykonawczej, analiza współzawodnictwa na polskiej scenie politycznej i instytucjonalizacji partii politycznych w Polsce, opis polskich elit politycznych. W 2005 członek Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich.

Wraz z Rafałem Dutkiewiczem, Janem Rokitą i Kazimierzem M. Ujazdowskim jest twórcą portalu internetowego Polska XXI.

Publikacje książkowe: „Równi i równiejsi. Rzecz o związkach zawodowych w Polsce” (wraz z Kazimierzem M. Ujazdowskim) Warszawa 1993; „Przywództwo państwowe czy administrowanie”, [w:] „Dobry i sprawny rząd”, Kazimierz M. Ujazdowski (red.) Warszawa 1997; „Ordynacja przeciw niezaplanowanej rewolucji”, [w:] „Nowa ordynacja wyborcza”, A. Wołek (red.), Warszawa 1999; „Myśl polska wobec cywilizacji komunizmu”, [w:] „Antykomunizm po komunizmie”, J. Kloczkowski (red.), Kraków 2000; „Narodowa czy państwowa? Spór o kształt polityki polskiej w XX stuleciu”, [w:] „Narody i historia”, A. Rzegocki (red.), Kraków 2000; „Trzecia Rzeczpospolita – kłopoty z tożsamością”, [w:] „Państwo jako wyzwanie”, A. Rzegocki (red.), Kraków 2000; „Demokracja postkomunistyczna, czyli o niedostrzeganym aspekcie systemu wyborczego”, [w:] „Zmiana ordynacji wyborczej?”, A. Wołek (red.), Kraków 2005; „Konserwatyzm i religia w praktyce politycznej Trzeciej Rzeczypospolitej”, [w:] „Religia i konserwatyzm: sprzymierzeńcy czy konkurenci?”, P. Mazurkiewicz, S. Sowiński (red.), Wrocław 2004; „Przywództwo i instytucje”, [w:] „Budowanie instytucji państwa 1989-2001. W poszukiwaniu modelu”, Warszawa 2004; „Solidarność – przerwanie polskiej tradycji insurekcyjnej?”, [w:] „Póki my żyjemy… Tradycje insurekcyjne w myśli polskiej”, J. Kloczkowski (red.), Warszawa 2004; „System polityczny Trzeciej Rzeczypospolitej”, [w:] „Nauka o państwie”, P. Kaczorowski (red.), Warszawa 2006; „Gabinety polityczne: niedostrzeżona szansa”, [w:] „Gabinety polityczne. Narzędzia skutecznego rządzenia”, D. Bach-Golecka (red.), Kraków-Nowy Sącz 2007; „Państwowość PRL w polskiej refleksji politycznej lat 1956-1980”, Kraków 2007.