Rada Obrony Państwa

Z Wikipedii

Rada Obrony Państwa to nadzwyczajny i tymczasowy organ parlamentarno-rządowy powołany do życia przez Sejm Ustawodawczy ustawą z 1 lipca 1920.

Została stworzona w okresie zagrożenia państwa przez agresję bolszewicką. Była uprawniona do decydowania o wszystkich sprawach dotyczących prowadzenia i zakończenia wojny. W jej skład wchodzili:

• Naczelnik Państwa - jej przewodniczący,
• marszałek Sejmu Ustawodawczego,
• dziesięciu posłów wybranych przez Sejm (reprezentanci partii),
• premier (określany owych czasach jako "Prezydent Ministrów") - jako zastępca przewodniczącego,
• trzech ministrów wyznaczonych przez Radę Ministrów,
• trzech przedstawicieli wojska wyznaczonych przez Naczelnika w zależności od sprawy będącej przedmiotem obrad ROP.

Uprawnienia Naczelnika Państwa jako przewodniczącego obejmowały: zwoływanie posiedzeń ROP, przewodniczenie obradom, ustalanie porządku obrad; władza jego została poważnie ograniczona.

Zakres władzy ROP został określony w sposób ogólny. Było to celowe, gdyż chodziło bowiem o swobodę działania Rady. ROP decydowała o wszelkich sprawach związanych z prowadzeniem wojny i jej zakończeniem oraz zawarciem pokoju. Jej zarządzenia miały być natychmiast wykonywane.