Przeciąganie pod kilem
Z Wikipedii
Przeciąganie pod kilem – jedna z najokrutniejszych kar stosowanych na dawnych żaglowcach.
Polegała na skrępowaniu kończyn skazanego, a następnie przeciągnięciu go za pomocą liny z burty na burtę, ale pod dnem (kilem) statku. Odmianą tej kary było przeciąganie od dziobu do rufy, także pod dnem statku, zazwyczaj równoznaczne z karą śmierci.
Delikwent poddany tej karze najczęściej ginął w jej trakcie z powodu utonięcia. Ciało skazańca było pocięte od ocierania o ostre krawędzie muszli skorupiaków, pokrywających podwodną część kadłuba.
Na ogół była to kara zwyczajowa, wykonanie której zarządzał kapitan. Ponoć była często stosowana wśród piratów.
Kara ta była legalnie usankcjonowana w Marynarce Wojennej Holandii (pierwsza wzmianka w 1560, zabroniona w 1853). Za zgodą lekarza okrętowego przeciąganie pod kilem można było powtórzyć nawet kilkakrotnie. Marynarki Wojenne Wielkiej Brytanii i Francji stosowały tę karę odpowiednio do 1720 i 1750 roku.
