Poziomka twardawa

Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów
o poziomce

Poziomka twardawa (Fragaria viridis) - gatunek byliny z rodziny różowatych. W Polsce jest znacznie rzadsza od poziomki pospolitej.

Spis treści

Pokrój: Wysokość 5-15 cm. Wytwarza krótkie i monopodialne rozłogi, czasami ich brak.
Liście: Są trójdzielne i grubo piłkowane. Ząbki na brzegach liści są lekko zagięte do góry, przy czym szczytowy ząbek jest dużo mniejszy od pozostałych. Listki są silniej, jedwabiście owłosione niż u poziomki pospolitej.
Kwiaty: Na łodygach wyrasta zwykle od 3 do 10 białych kwiatków na szypułkach tylko niewiele dłuższych od liści. Kwiaty promieniste o działkach kielicha przylegających do "owocu" i odrywających się razem z nim. Kwitnie w maju i czerwcu, kwiaty są zapylane przez owady.
Owoc: Owoce pozorne bardzo podobne do owoców poziomki pospolitej, lecz czerwonozielonawe i bardziej suche. Nasiona rozsiewane przez zwierzęta lub ludzi (endochoria).
Biotop: Zarośla, suche murawy, obrzeża lasów, słoneczne, wapienne wzgórza. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku zespołów (All.) Geranion sanguinei^[1].

Tworzy mieszańce z poziomką pospolitą (F. x hagenbachiana Lang et Koch) oraz p. wysoką^[2].

Kulinaria : Owoce o średnicy 1-2 cm są jadalne, mniej smaczne od p. pospolitej. Osiągają najlepszy smak dopiero w pełni dojrzałości. Zawierają wartościowe kwasy organiczne, węglowodany oraz bardzo dużo witaminy C, a także witaminy A, B1, B2, B6, E, H, PP i sole mineralne: wapnia, fosforu, kobaltu, zwłaszcza zaś żelaza^[3] . Ze środowiska naturalnego są obecnie rzadko zbierane, ze względu na rzadkość występowania oraz znacznie mniejszą wydajność, niż mają poziomki pochodzące z uprawy.
Roślina lecznicza:
- Surowiec zielarski : młode liście (Folium Fragariae). Zawierają flawonoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, witaminy i inne substancje.
- Działanie : ściągające, słabo moczopędne i ogólnie wzmacniające organizm. Stosuje się przy niektórych schorzeniach układu moczowego, nerek i schorzeniach żołądkowych związanych z biegunką^[3].

↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ ^3,0 ^3,1 Anna Mazerant: Mała księga ziół. Warszawa: Inst. Wyd. Zw. Zawodowych, 1990. ISBN 83-202-0810-6.