Podkomorzy nadworny
Z Wikipedii
Podkomorzy nadworny (łac. succamerarius, praefectus cubiculi) – urząd dworski I Rzeczypospolitej, stojący wysoko w hierarchii urzędów - zaraz po marszałku nadwornym.
Podkomorzy nadworny czuwał nad bezpieczeństwem osobistym monarchy i opiekował się jego apartamentami, będąc jednocześnie zastępcą marszałka nadwornego i zwierzchnikiem służby pokojowej. W związku ze wzrostem znaczenia podkomorzego jako przybocznego urzędnika królewskiego, niektóre jego funkcje (opieka nad pokojami itp.) przejęli niżsi urzędnicy (łożniczy), którzy często przywłaszczali sobie tytuł podkomorzego, w związku z tym zaczął posługiwać się tytułem podkomorzego najwyższego (łac. supremus succamerarius). W czasach Stanisława Augusta Poniatowskiego urząd podkomorzego wyparli szambelanowie.
Urząd istniejący w Koronie (podkomorzy nadworny koronny) i Wielkim Księstwa Litewskiego (podkomorzy nadworny litewski).
Zobacz też: urzędy dworskie, podkomorzy.