Petru Groza

Z Wikipedii

Petru Groza (ur. 7 grudnia 1884 - zm. 7 stycznia 1958) - rumuński polityk, premier w latach 1945-1952.

Przez swoich przeciwników politycznych nazywany Czerwonym Burżujem, był jedną z głównych postaci na politycznej scenie Rumunii w okresie międzywojennym. Po wojnie został premierem rządu koalicyjnego w latach 1945-1952. Groza założył radykalną organizację rolników nazywaną Frontem Oraczy (rum. Frontul Plugarilor) w czasie Wielkiego Kryzysu. Został premierem 6 marca 1945, gdy generał Nicolae Rădescu, desygnowany przez króla Michała I premierem Rumunii 7 grudnia 1944 w nadziei powstrzymania pełzającego przejmowania władzy przez komunistów przy wsparciu Armii Czerwonej i NKWD^[1],został zmuszony do rezygnacji pod przez komisarza ludowego ds. zagranicznych ZSRR Andrieja Wyszynskiego w konsekwencji ustaleń konferencji jałtańskiej. W czasie kadencji Grozy, rumuński monarcha zmuszony został do abdykacji, po tym jak państwo stało się oficjalnie republiką ludową. Pomimo, iż jego władza jako premiera była uzależniona od wsparcia ZSRR, Groza utrzymywał się na tym stanowisku do czasu zastąpienia go przez Gheorghe Gheorghiu-Deja w 1952 roku.

Przypisy