Paul Styger
Z Wikipedii
Paul Styger (ur. 27 września 1887 w Schwyz, zm. 14 maja 1939 w Lucernie), szwajcarski historyk sztuki, duchowny katolicki, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
Był synem Martina (urzędnika władz kantonalnych) i Wereny z domu Hoefliger. Uczęszczał do szkoły elementarnej (1894-1901) i Collegio Maria-Hilf (1901-1906) w Schwyz; filozofię i teologię studiował na uczelniach rzymskich - Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim (1909 doktor filozofii, 1913 doktor teologii) i Pontificium Collegio Germanico-Ungarica. W latach 1914-1921 był pracownikiem naukowym Pontificium Collegio Germanico-Ungarica, pełniąc tam m.in. funkcję prorektora (1915-1919). Pracował w szpitalach wojskowych dla jeńców włoskich w czasie I wojny światowej. Po przyjęciu święceń kapłańskich był m.in. członkiem personelu Domu Papieskiego.
W 1921 został powołany na profesora zwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego. Kierował Seminarium Archeologii i Sztuki Kościelnej, gdzie wśród jego studentów był m.in. Mieczysław Żywczyński. W 1931 Styger został członkiem-korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Prowadził wykłady na Uniwersytecie Warszawskim do 1934. Zmarł po wieloletniej walce z gruźlicą płuc.
Zainteresowania naukowe ks. Stygera obejmowały historię katakumb wczesnochrześcijańskich oraz historię sztuki i architektury romańskiej. W czasie pracy na Uniwersytecie Warszawskim wielokrotnie odbywał podróże badawcze do Rzymu. Odkrył wiele katakumb rzymskich, badał grobowce apostolskie przy bazylice Św. Sebastiana w Rzymie (przy Via Appia), przedstawił genezę katakumb Św. Kaliksta i Św. Priscilli. Był odkrywcą tzw. memoria apostolorum, z imionami św. Piotra i św. Pawła. Ogłosił ponad 20 prac naukowych, m.in.:
- Neue Untersuchungen ueber altchristliche Petrusdarstellungen (1913)
- La decorazione a fresco del XII secolo della chiesa di S. Giovanni "ante portam latinam" (1914)
- Gli Apostoli Pietro e Paolo ad Catacumbas sulla Via Appia (1915)
- Il Monumento Apostolico della Via Appia socondo gli ultimi Scavi della Basilica di San Sebastiano (1917)
- L'origine del cimitero di San Callisto sull'Appia (1926)
- Die altchristliche Grabeskunst (1927)
- L'origine del cimitero di Domitella (1927)
- Rotunda Świętych Feliksa i Adaukta na Wawelu. Mauzoleum z pierwszych czasów chrześcijaństwa w Polsce (1929)
- L'origine del cimitero di Priscilla sulla Via Salaria (1931)
- Die roemischen Katakomben (1932)
- Roemische Maertyrergrufte (1935)
Źródła:
- Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 3: P-Z, Wrocław 1985
