Ostracyzm
Z Wikipedii
Ostracyzm (gr. ὄστρακον ostrakon - skorupka gliniana) - rodzaj tajnego głosowania wprowadzonego najprawdopodobniej przez Klejstenesa w 509 roku p.n.e. w Atenach. Przez dwadzieścia lat po reformach Klejstenesa nie skorzystano ani razu z tej procedury. Pierwszym poddanym tej procedurze był Hipparchos Pizystratyda (488/487 p.n.e.). Ostatni był Hyperbolos[1]. , skazany w wyniku porozumienia pomiędzy Alkibiadesem i Nikiaszem, po klęsce wojsk dowodzonych przez Alkibiadesa w bitwie pod Mantineją w roku 418 p.n.e..
Głosowanie odbywało się raz do roku podczas eklezji na Agorze. Na glinianych skorupkach, czyli ostrakach, ateńscy obywatele wypisywali (a właściwie wyskrobywali) imię osoby, która ich zdaniem zagrażała ateńskiej demokracji. Aby przeprowadzić ostracyzm niezbędna było zebranie 6000 głosów obywateli biorących udział w zgromadzeniu. Uważano, by każdy oddał głos tylko jeden raz. Ostracyzm miał chronić przed wprowadzeniem tyranii. Dość często służył jednak do rozgrywek politycznych i pozbywaniu się osób niewygodnych.
Często ostracyzm nazywany jest sądem skorupkowym, lecz jest to określenie błędne, gdyż podczas procedury ostracyzmowania nie było ani trybunału, ani stron procesu. Sądowym orzeczeniem wygnania była tak zwana atimia wiążąca się z pozbawieniem praw obywatelskich i konfiskatą majątku.
Polityk, którego imię było na skorupkach wymienione najczęściej (zasada większości względnej) podlegał dziesięcioletniemu wygnaniu. Banita mógł być jednak wcześniej wezwany do powrotu; nie tracił też praw obywatelskich ani majątkowych oraz mógł czerpać zyski ze swojego majątku.
Dziś ostracyzm, oznacza towarzyski bojkot i jest najprostszą formą wydania wyroku na tego, którego winę "trudno udowodnić".
Przenośne znaczenie - nieprzyjęcie lub wykluczenie kogoś przez otoczenie; bojkot towarzyski.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, str. 137, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.
