Municipal Gwatemala

Z Wikipedii

Municipal

Pełna nazwa

Club Social y Deportivo Municipal

Przydomek

Rojos (Czerwoni)
Máquina Escarlata (Szkarłatna maszyna)

Data założenia

17 maja 1936

Stadion

Estadio Mateo Flores i Estadio El Trébol,
Gwatemala

Liczba miejsc

30 000

Prezes

Gerardo Villa

Trener

Horacio Cordero

Liga

Liga Nacional de Guatemala

2006/2007 Clausura

półfinał

Debiut w I lidze

1938





Stroje domowe





Stroje wyjazdowe

Club Social y Deportivo Municipal - gwatemalski klub piłkarski z siedzibą w mieście Gwatemala, stolicy pańtwa.

[edytuj] Osiągnięcia

Mistrz Gwatemali (26): 1942, 1947, 1951, 1955, 1964, 1966, 1970, 1973, 1974, 1976, 1987, 1988, 1990, 1992, 1994, 1999/2000 Clausura, 2000/2001 Apertura, 2000/2001 Clausura, 2001/2002 Clausura, 2003/2004 Apertura, 2004/2005 Apertura, 2004/2005 Clausura, 2005/2006 Apertura, 2005/2006 Clausura, 2006/2007 Apertura, 2007/2008 Clausura
Puchar Gwatemali (8): 1960, 1967, 1969, 1994, 1995, 1998, 2003, 2004
Puchar Mistrzów CONCACAF: 1974
Puchar Środkowej Ameryki (Copa Interclubes UNCAF) (4): 1974, 1977, 2001, 2004

[edytuj] Historia

Klub założony został 17 maja 1936 roku przez pracowników Ayuntamiento (ratusza) miastwa Gwatemala i stąd nazwa klubu. Do najwyższej ligi Liga Capitalina (liga stołeczna - do momentu utworzenia ogólnonarodowej ligi gwatemalskiej mistrz tej ligi był jednocześnie mistrzem Gwatemali) Municipal awansował w 1938 roku.W swoim debiucie klub zajął drugie miejsce. Municipal aż do dziś nie spadł do niższej ligi, dzięki czemu jest klubem, który gra najdłużej w pierwszej lidze gwatemalskiej bez spadku.

Ogólnonarodową ligę Municipal wygrał w sezonie 1942/43. Z sześciu następnych mistrzostw piłkarze klubu wygrali trzy. Pozostałe wygrał ich największy wtedy rywal - klub Tipografía Nacional Gwatemala. Trenerem klubu Municipal był wtedy Manuel F. Carrera, jeden z założycieli klubu, którego imieniem nazwano stadion używany dziś jako treningowy.

Do roku 1955 największym piłkarzem w historii klubu był napastnik Carlos "Pepino" Toledo, który w ogromnym stopniu przyczynił się do zdobycia przez klub czterech tytułów mistrza kraju (ostatni w sezonie 1954/55 - ostatnim przed zakończeniem kariery). Toledo był pierwszym piłkarzem znanym w całej Gwatemali, podporą reprezentacji narodowej. W swojej karierze zdobył dla Municipal 129 bramek (4 miejsce w historii klubu). Później także był związany z klubem, ale już jako trener.

W końcu lat 50. pojawił się w futbolu nowy wielki klub, Comunicaciones, który trzy razy z rzędu został mistrzem Gwatemali. Był to bardzo mizerny okres dla klubu Municipal, który aż 8 lat musiał obejść się bez tytułu. W latach sześćdziesiątych Municipal zdobył mistrzostwo w sezonach 1963/64, 1965,66 i 1969/70. W przerwach po tytuł sięgał wtedy inny klub ze stolicy - Aurora, stając się obok klubu Comunicaciones głównym rywalem klubu Municipal. Dawna potęga, klub Tipografía Nacional znikała wówczas ze sceny, na której wielkie boje toczyły ze sobą Municipal i Comunicaciones, który w latach 1956-1972 zdobył 7 spośród 14 możliwych tytułów mistrza Gwatemali. Odtąd mecze z udziałem tych klubów są największym ligowym wydarzeniem kraju.

[edytuj] Lata siedemdziesiąte

Począwszy od roku 1973 Municipal, prowadzony przez urugwajskiego szkoleniowca Rubéna Amorína, sięgnął po największe sukcesy w swoich dziejach. Amorín, mając pod swoją pieczą grupę takich piłkarzy jak obrońca Alberto López Oliva, pomocnicy Benjamín Monterroso i Emilio Mitrovich, oraz napastnik Julio César Anderson (który był najlepszym w historii klubu strzelcem do roku 2000, kiedy to przegonił go Juan Carlos Plata), sięgnął w roku 1974 po pierwszy sukces międzynarodowy - Copa Fraternidad, a zaraz potem, w tym samym roku po jeszcze większe osiągnięcie - Puchar Mistrzów CONCACAF (jako pierwszy klub gwatemalski). Dzięki temu Rojos otrzymali szansę gry o miano najlepszej ekipy klubowej obu Ameryk - Copa Interamericana. Przeciwnikiem był zdobywca Copa Libertadores słynny argentyński klub Independiente Buenos Aires. W pierwszym meczu na własnym na stadionie Estadio Mateo Flores goście wygrali dzięki bramce Ricardo Bochiniego. W Buenos Aires doszło do sensacji, gdyż w normalnym czasie, dzięki zdobytej w 50 minucie bramce urodzonego w Argentynie Mitrovicha, Municpial wygrał 1:0 doprowadzając do dogrywki, która nie przyniosła jednak rozstrzygnięcia i doszło do rzutów karnych. Po tym, jak Andersson trafił w poprzeczkę a strzał Monterroso obronił bramkarz rywali, Independietne wygrał karne w stosunku 4:2.

[edytuj] Lata osiemdziesiąte

Po wygraniu ligi w 1976 roku oraz Copa Fraternidad w 1977 roku, nastąpił nagorszy okres w historii klubu. W roku 1981 doszło do tego że Municipal grał w turnieju barażowym o utrzymanie się w lidze. Ostatecznie klub utrzymał się w pierwszej lidze, ale do drugiej ligi spadł jego dawny wielki rywal - klub Tipografía Nacional. W roku 1982 tylko lepsza różnica bramek uchroniła klub przed spadkiem.

[edytuj] Powrót na szczyt

Dalej z sezonu na sezon klub spisywał się coraz lepiej, aż w roku 1987 po 11 latach posuchy klub znów został mistrzem Gwatemali. Ojcem sukcesu był argentyński trener (niegdyś znakomity piłkarz) Miguel Ángel Brindisi. W tym czasie Municipal triumfował w lidze trzy razy z rzędu (dwa razy pod wodzą Brindisiego, a trzeci raz - Waltera Ormeño). Na następny sezon trzeba było poczekać do sezonu 1991/92, kiedy to zespół sięgnął po najwyższe krajowe trofeum pod wodzą nowego trenera Rubéna Amorína.

W sezonie 1993/94 Municipal zdobył swój piaty mistrzowski tytuł w ostatnich siedmiu latach. Tym razem drużyne prowadził argentyński trener Horacio Cordero. W roku 1995 klub był blisko kolejnego zwycięstwa w Pucharze Mistrzów CONCACAF, przegrał jednak w finale z kostarykańską Saprissą San José.

Po roku 2000 zreformowano ligę dzieląc ją na dwa turnieje - Apertura i Clausura. Odtąd co roku Gwatemala miała dwóch mistrzów. Po zdobyciu czterech tytułów mistrza najwiekszy rywal klubu Municipal, klub Comunicaciones, został klubem z największą liczba tytułów mistrz Gwatemali. Jednak seria zdobytyych po reformie tytułów mistrza kraju przesunęła na pozycję lidera tej klasyfikacji klub Municipal. Z ostatnich 15 mistrzostw klub Municipal wygrał 10.