Mikrokredyt
Z Wikipedii
Mikrokredyt - niskokwotowy kredyt bankowy, który jest przeznaczony dla biednych (głównie bezrobotnych) ludzi (najczęściej bez zdolności kredytowej w zwykłych bankach), którym wystarczy niewiele pieniędzy, by rozwinąć jakikolwiek interes.
W 2006 roku Pokojową Nagrodę Nobla dostał Muhammad Yunus, założyciel Grameen Bank, banku bangladeskiego, specjalizującego się w udzielaniu mikrokredytów.
Mikrokredyt odgrywa ogromną rolę w uzyskiwaniu wolności ekonomicznej ubogich (przede wszystkim kobiet) w krajach rozwijających się i jest często jedyną możliwością wyrwania się z biedy. Kredytobiorcy często nie są w stanie zapewnić zastawu, nie mają stałego zatrudnienia, ani możliwej do weryfikacji historii kredytowej. Z tych powodów nie kwalifikują się oni do zaciągnięcia kredytu w zwykłych bankach komercyjnych.
Spis treści |
[edytuj] Mikrokredyt a kobiety
Z mikrokredytu korzystają przede wszystkim kobiety. Ocenia się, że w muzułmańskim Bangladeszu stanowią one aż 97% wszystkich kredytobiorców. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest fakt, że kobiety częściej spłacają zaciągnięte kredyty niż mężczyźni. Korzyści wynikające z mikrokredytów są bezpośrednie oraz pośrednie. Przede wszystkim mikrokredyt daje kobietom możliwość wejścia na rynek pracy. W tradycyjnym społeczeństwie kobieta podlega mężczyźnie, który jest głową domu i to jemu przypada rola utrzymywania rodziny. Dzięki mikrokredytowi kobieta ma szansę się usamodzielnić, gdyż sama zaczyna zarabiać na swoje utrzymanie. Możliwe staje się rozpoczęcie własnego biznesu – sprzedawanie gazet na chodniku, czyszczenie butów, założenie zakładu fryzjerskiego lub prowadzenie własnego sklepu wielobranżowe. Dzięki takiej aktywności zawodowej kobiety są w stanie utrzymać się i wynająć pokój w slumsach.
Dlatego też w niektórych krajach afrykańskich niechęć władz do mikrokredytu bierze się z obawy przed możliwą emancypacją kobiet. Dodatkowe dochody dają szansę na kształcenie dzieci - często zdarza się, że rodzina nie inwestuje w edukację dziewczynek i dlatego wiele zawodów jest dla nich zamkniętych. Środki finansowe pozyskane dzięki mikrokredytom pozwalają na pracę zarobkową kobiet, a to z kolei umożliwia finansowanie edukacji ich dzieci. Mikrokredyty dają więc wiele korzyści pośrednich.
[edytuj] Zabezpieczenie mikrokredytu
Mikrokredyt ma formalnie bardzo słabe zabezpieczenie, gdyż niewymagany jest zastaw ani stałe zatrudnienie. Mała wiarygodność kredytowa kredytobiorców stanowi specyfikę mikrokredytu. Mimo to odsetek niespłaconych kredytów szacuje się jedynie na 5%.
Istnieje kilka sposobów na zapewnienie spłaty mikrokokredytu. W kenijskiej kasie pożyczkowej Jamii Bora aby otrzymać mikrokredyt, należy udowodnić, że się na niego zasługuje, poprzez zaoszczędzanie przynajmniej 50 szylingów (2 zł) tygodniowo. Dopiero gdy uzbiera się tysiąc szylingów, można wystąpić o pożyczkę. Ponadto pożyczkobiorcy są sprawdzani - żyją oni zazwyczaj w zamkniętych społecznościach, w których wszyscy się dobrze znają, dzięki czemu łatwo sprawdzić, czy potencjalny kredytobiorca nie wydaje zbyt dużo pieniędzy np. na alkohol. Działa także presja grupy, gdyż aby otrzymać kredyt w Jamii Bora, pięć osób musi zagwarantować jego spłatę.
[edytuj] Zyskowność
Mikrokredyt udzielany jest często na gorszych warunkach (dla kredytobiorców) niż w przypadku normalnych kredytów - niewielkie wymagania i ryzyko są równoważone wysokim procentem i krótkim czasem spłaty. Wielu pożyczkodawców odkryło, że na tej formie operacji finansowych można wiele zarobić. Wg. danych The Economist istnieje już około 10 000 instytucji udzielających mikropożyczek na średnią kwotę 300 dolarów ponad 40 milionom klientów na całym świecie. Najważniejsze z nich to Grameen Bank, FINCA i Acción International.
[edytuj] Mikrokredyt w oczach kredytobiorców
Osoby korzystające z usług instytucji udzielających mikrokredyty z reguły pozytywnie oceniają ich wpływ. Susan Sayori, klientka Jamii Bora, kenijskiej kasy pożyczkowej, mówi:
Mikrokredyt pomaga, nie upokarzając. Dzięki Jamii Bora przestałam myśleć jak żebrak. Nikt nie może wydobyć ubogiego z nędzy. Tylko on sam może to zrobić.
Można jednak spotkać także liczne słowa krytyki wobec tej formy udzielania kredytu. Wg. badań wykonanych przez grupę CARE w 2004 r. w południowo-wschodnim Bangladeszu, mikrokredyt zaciąga się niejednokrotnie jedynie po to, aby spłacić wcześniejsze zadłużenie albo kupić dobra konsumpcyjne, a nie w celu rozpoczęcia własnej działalności zarobkowej.
[edytuj] Patrz też
[edytuj] Bibliografia
- Kingsbury Kathleen, “Lending a hand”, The Time, 5 kwiecień 2007
- Leszczyński Adam, „50 szylingów do nieba”, Gazeta Wyborcza z 17.03.2007 r.
- b.a. „Time to take credit”, The Economist, 15 marzec 2007
