Mikołaj Antonowicz
Z Wikipedii
| Mikołaj Antonowicz | |
| generał brygady | |
| Urodzony | 10 stycznia 1915 Warszawa |
| Zmarł | 4 kwietnia 2000 Frankfurt |
| Kariera wojskowa | |
| Stanowiska | dowódca 2 dyonu 1 Pułku Przeciwpancernego |
| Najważniejsze bitwy i wojny | kampania wrześniowa |
| Późniejsza praca | {{{późniejsza_praca}}} |
| Odznaczenia | |
 |
|
Mikołaj Antonowicz właść. Mikołaj hrabia Antonowicz Andrault de Buy - albo Nikolaj Georgiewicz graf Antonowicz Andrault de Buy - (ur. 15 stycznia 1915 w Warszawie, zm. 3 kwietnia 2000 we Frankfurcie nad Menem).
Syn oficera Gwardii Cesarskiej (za panowania cara Mikołaja II) Jerzego hr. Antonowicza oraz Katarzyny z domu Myszakow (wnuk słynnego Afinogena Antonowicza, profesora ekonomii na Uniwersytecie w Kijowie, w latach 1908-1915 ministra finansów Rosji i Tajnego Radcy Dworu, zwanego ojcem reformy rubla).
Należał do rodu który przywędrował do Rosji z Francji. Byli wśród nich uczestnicy wypraw krzyżowych, za co otrzymali od króla 3 lilie do herbu. Prześladowany politycznie we własnym kraju i wygnany Grzegorz Andrault de Buy hrabia de Langeron syn Antoniego, przybrał, jako patrymonium, nazwisko Antonowicz, zgodnie z rosyjską tradycją.
Po rewolucji bolszewickiej w Rosji rodzina pozostała w Polsce. Mikołaj szybko spolonizował się; dorastał w Warszawie oraz w dobrach rodzinnych na Wołyniu koło Mizocza. W latach studenckich związał się z organizacjami prawicowymi jak Obóz Wielkiej Polski, Obóz Narodowo-Radykalny ONR później ONR-Falanga. Student Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1935-39.
Jako podchorąży 1. Pułku Szwoleżerów im. J.Piłsudskiego brał udział w uroczystościach pogrzebowych Marszałka.
Obrońca Warszawy w 1939.
Do niewoli nie poszedł. W związku z przedwojenną działalnością w Ruchu Narodowym została wyznaczona przez Gestapo nagroda kilku tysięcy marek za jego głowę. W ostatniej niemal chwili zdołał uciec i przedostać się w 1940 do Francji, gdzie walczył w 1. Dywizji Grenadierów, a następnie przeszedł do konspiracji w Polskim Ruchu Oporu. Działał w Polskim Ruchu Oporu we Francji pod dowódctwem Antoniego Zdrojewskiego, wspólne działanie z Francuskim Ruchem Oporu Résistance.
W czasie formowania Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie oddał się do dyspozycji Naczelnego Wodza. Wkrótce otrzymał rozkaz objęcia stanowiska dowódcy 2 dywizjonu/dyonu 1. Pułku Ppanc. 1.Dyw.Panc. generała Stanisława Maczka. Po lądowaniu w Normandii uczestniczył w walkach pod Falaise, za co został odznaczony krzyżem Virtuti Militari i brytyjskim Military Cross (prawo do noszenia inicjałów MC po nazwisku) osobiście przez słynnego marszałka Montgommery´ego.
Jego dalszy szlak bojowy prowadził przez Belgię, Holandię w której 1. Dywizja Pancerna wyzwoliła Bredę za co otrzymała honorowe obywatelstwo tego miasta. Walki 1.Dyw.Panc. zakończyły się w Wilhelmshaven.
Do roku 1947 czyli do demobilizacji Mikołaj Antonowicz był oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po wojnie osiedlił się w Paryżu, później w Niemczech. W tym czasie poznał takie osobistości jak Maria Callas czy Arystoteles Onassis. Ze względów politycznych nie mógł wracać do Polski.
Autor wielu artykułów o tematyce polityczno-społecznej w prasie szwajcarskiej, niemieckiej i francuskiej. Dzięki pochodzeniu otrzymał szerokie wykształcenie humanistyczne, władał 7 językami.
W latach 80. pomagał polskim emigrantom w Niemczech i sparaliżowanej stanem wojennym Ojczyźnie. Po roku 1989 starał się wrócić i osiedlić w ukochanej Polsce, ale nie udało mu się to.
Zmarł 3 kwietnia 2000 roku we Frankfurcie nad Menem jako ostatni z rodu Antonowiczów Andrault de Buy nie pozostawiając po sobie potomka. Na nim wygasła polska linia hrabiów de Buy. W latach 90. ukazała się jego autobiografia "Le Revers de la Medaille" (Druga Strona Medalu) w języku francuskim. Przygotowywany jest przekład na język polski.
Spis treści |
[edytuj] Odznaczenia
Srebrny Krzyż V Kl. Virtuti Militari,
Krzyż Walecznych (2x),
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami,
Croix de Guerre,
The Military Cross,
Médaille Commemorative Francaise de la Guerre 1939-1945,
Croix du Combattant Volontaire,
Médaille de la Résistance,
The 1939-45 Star,
The France and Germany Star,
The Defence Medal 1939-1945,
The War Medal 1939-1945,
Medal Za udział w wojnie obronnej 1939,
Medal za Warszawę 1939-1945,
Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie z 3 okuciami,
Krzyż za Wolność i Niepodległość,
Medal Za udział w wojnie obronnej 1939,
Krzyż 1 Dywizji Pancernej,
Krzyż Zasługi Związku Uczestników Polskiego Ruchu Oporu (ZUPRO)
Medal Polskiego Ruchu Oporu we Francji,
Medal Wdzięczności Armii Polskiej Ruchu Oporu we Francji,
Medal Pamiątkowy 30lecia Walk 1.DGren we Francji,
Medal Pamiątkowy Europy,
Médaille Pour Notre Liberté et la Votre
Wielkia Wstęga Orderu Świętego Stanisława,
Wielka Wstęga oraz Krzyż Komandorski (1 i 3 Kl.) Orderu Odrodzenia Polski.
[edytuj] Bibliografia
- Nicolas Antonowicz Andrault de Buy "Le revers de la medaille";
- Rody Szlacheckie, kto jest kim dziś?, Wyd. Interpress: Warszawa 1993, s. 38-39.
