Michael Stean

Z Wikipedii

Michael Stean
Państwo	Anglia
Data i miejsce urodzenia	4 września 1953 Londyn
Tytuł szachowy	arcymistrz (1977)
Ranking	2500 (01.07.2007)
Miejsce w kraju	niesklasyfikowany

Michael Francis Stean (ur. 4 września 1953 w Londynie) – angielski szachista, arcymistrz od 1977 roku.

W latach 70. i na początku 80. XX wieku należał do ścisłej czołówki angielskich szachistów. Pomiędzy 1974 a 1982 rokiem wystąpił w pięciu szachowych olimpiadach, największy sukces odnosząc w roku 1976 w Hajfie, gdzie wraz z drużyną zdobył brązowy medal, a oprócz tego złoty - za uzyskany indywidualny wynik na IV szachownicy^[1]. Poza tym trzykrotnie reprezentował barwy swojego kraju w drużynowych mistrzostwach Europy, w roku 1980 zdobywając wraz z angielskimi szachistami brązowe medale^[2].

Znaczące sukcesy zaczął odnosić już jako junior: w 1969 zdobył mistrzostwo Wielkiej Brytanii juniorów do lat 16, w 1971 zwyciężył (przed Slavoljubem Marjanoviciem) w Schilde, na przełomie 1971 i 1972 roku zajął IX miejsce w mistrzostwach Europy do lat 20 w Groningen, w 1973 triumfował (przed Andrasem Adorjanem i Jonathanem Mestelem) w Canterbury, natomiast w 1974 osiągnął życiowy sukces, zajmując w mistrzostwach świata juniorów do lat 20 w Teeside III miejsce (Aleksandrem Bielawskim i Anthony Milesem). W kolejnych latach sukcesy odniósł m.in. w Montilli (1976, dz. II m. za Anatolijem Karpowem, wraz z m.in. Lubomirem Kavalkiem oraz 1977, III m. za Svetozarem Gligoriciem i Lubomirem Kavalkiem), Londynie (1977, dz. II m. za Vlastiilem Hortem, wraz z Miguelem Quinterosem i Jonathanem Mestelem), Barze (1977, dz. II m. za Bozidarem Ivanoviciem, wraz z Janem Smejkalem), Viroviticy (1977, dz. II m. za Levente Lengyelem, wraz z Ferencem Portischem), Amsterdamie (1978, turniej strefowy, III m. za Janem Timmanem i Anthony Milesem), Vršacu (1979, memoriał Borislava Kosticia, I m.), Biel (1981, III m. za Ericem Lobronem i Vlastimilem Hortem), Marbelli (1982, turniej strefowy, dz. I m. z Johnem Nunnem, Jonathanem Mestelem i Johnem van der Wielem) oraz w Beer Szewie (1982, I m.)^[3]. W roku 1983 zakończył profesjonalną karierę szachisty.

W okresie swojej aktywności był uznanym teoretykiem, m.in. w roku 1976 wydał podręcznik poświęcony wariantowi Najdorfa w obronie sycylijskiej (ISBN 0-7134-0098-6). Opracował również wiele artykułów dotyczących debiutów szachowych. W 1977 roku był sekundantem Wiktora Korcznoja w trakcie finałowego meczu pretendentów z Borysem Spasskim, natomiast w 1978 i 1981 znajdował się w zespole Korcznoja podczas jego meczów o mistrzostwo świata z Anatolijem Karpowem^[4].

[edytuj] Przypisy

1. ↑ OlimpBase
2. ↑ OlimpBase
3. ↑ Wyniki z lat 1969 - 1982: ChessBase Megabase 2007
4. ↑ W.Litmanowicz, J.Giżycki, "Szachy od A do Z", Warszawa 1987, str. 1145

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) Michael Stean – wybrane partie szachowe
• (en) Michael Stean – karta na stronie FIDE