Jan Smejkal

Z Wikipedii

Jan Smejkal
Państwo	Czechosłowacja Czechy
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1946 Lanškroun
Tytuł szachowy	arcymistrz (1972)
Ranking	2504 (01.07.2007)
Miejsce w kraju	niesklasyfikowany

Jan Smejkal (ur. 22 marca 1946 w Lanškroun) – czeski szachista, arcymistrz od roku 1972.

W latach 70. XX wieku był, obok Vlastimila Horta, najlepszym czechosłowackim szachistą, należał również do szerokiej czołówki światowej. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pokazał się w roku 1969, zajmując II-V miejsce (wraz z Lajosem Portischem, Ulfem Anderssonem i Borislavem Ivkovem) na turnieju strefowym (eliminacji mistrzostw świata) w austriackim mieście Raach. W dogrywce o awans do turnieju międzystrefowego zajął ostatnie miejsce i odpadł z dalszych rozgrywek. Kolejny cykl walki o tytuł mistrza świata był dla niego bardziej udany: najpierw w roku 1972 zajął I-II miejsce w turnieju strefowym w Vrnjačkiej Banji, a następnie był o krok od awansu do grona pretendentów, zajmując rok później na turnieju międzystrefowym w Leningradzie IV miejsce^[1]. W późniejszych latach jeszcze dwukrotnie startował w turniejach międzystrefowych (Biel 1976^[2] i Rio de Janeiro 1979^[3]), za każdym razem zajmując XI miejsca.

Na swoim koncie posiada wiele cennych zwycięstw w międzynarodowych turniejach, m.in. dwukrotnie zajął I miejsce w memoriałach Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju (w latach 1970^[4] i 1972^[5]). Oprócz tego triumfował lub podzielił I miejsce na turniejach w Starým Smokovcu (1970), Amsterdamie (1971), Smederevskiej Palance (1971), Palma de Mallorca (1972), Luhačovicach (1973), Nowym Sadzie (1976), Belgradzie (1976), Dortmundzie (1976), Lipsku (1976), Vršacu (1977, memoriał Borislava Kosticia), Viroviticy (1977), Teplicach (1979), Warszawie (1979) oraz Baden-Baden (1985). Trzykrotnie (w latach 1973, 1979 i 1986) zwyciężał również w mistrzostwach Czechosłowacji^[6].

W latach 1970 - 1994 dziesięciokrotnie wystąpił na szachowych olimpiadach, zdobywając dwa srebrne medale: w roku 1982 wraz z drużyną oraz indywidualnie (za wynik na IV szachownicy) w roku 1970. Łącznie rozegrał 133 olimpijskie partie, w których uzyskał 83½ pkt^[7].

W roku 2000 zakończył czynną karierę zawodniczą^[8].