Metamorfik bystrzycko-orlicki

Z Wikipedii

Metamorfik bystrzycko-orlicki (metamorfik Gór Bystrzyckich i Orlickich) to jednostka geologiczna we wschodniej części Sudetów.

Od północy graniczy z niecką śródsudecką, od północnego wschodu i wschodu z rowem Górnej Nysy. Za jego przedłużenie po wschodniej stronie rowu Górnej Nysy uważa się metamorfik Lądka i Śnieżnika. Niektórzy łączą te jednostki w metamorfik orlicko-kłodzki.

Wyróżnia się na dwie serie skalne zbudowane ze skał metamorficznych: łupkową i gnejsową.

Seria łupkowa jest odpowiednikiem serii strońskiej, składa się z łupków łyszczykowych z wkładkami łupków łyszczykowych z granatami, paragnejsów, amfibolitów, łupków kwarcowych, łupków grafitowych, marmurów kalcytowych i dolomitowych, skał wapienno-krzemianowych, erlanów.

Seria gnejsowa, zbudowana z gnejsów bystrzyckich, odpowiada gnejsom śnieżnickim i gierałtowskim. Są to gnejsy oczkowe, warstewkowe, drobnoziarniste, cienkolaminowane, niekiedy pręcikowe, generalnie z wyraźną foliacją. W serii gnejsowej, poza różnymi odmianami tych ostatnich występują amfibolity.

Buduje podłoże Gór Orlickich, Pogórza Orlickiego i Gór Bystrzyckich. Południowo-zachodnia część na obszarze Czech.