Marcjon

Z Wikipedii

Marcjon - (ur.ok. 100 r. w Synopie, w Poncie nad Morzem Czarnym (na terenie obecnej Turcji) , w rodzinie biskupa; zm. po 160r.). - herezjarcha chrześcijański, twórca herezji marcjonizmu, częściowo powiązanego z gnostycyzmem.

Dorobił się majątku jako armator. Został wyłączony ze wspólnoty kościelnej przez własnego ojca, prawdopodobnie z powodu wyznawanych błędnych nauk. Ok. 140 r. przybył do Rzymu. Przez pewien czas był członkiem gminy rzymskiej, której ofiarował swój pokaźny majątek. Z powodu głoszonych doktryn, ok 144r. został wyłączony z gminy rzymskiej, która całkowicie zwróciła mu wcześniej ofiarowany majątek. Założył własny Kościół, który posiadał własną hierarchię złożoną z biskupów, kapłanów, diakonów. Zgromadzenia liturgiczne wzorował na liturgii rzymskiej. Jego Kościół bardzo szybko rozpowszechnił się w całym cesarstwie. Zmarł ok. 160 r.

W wyniku odrzucenia przez Marcjona hebrajskich ksiąg Pisma Świętego, zaczął się w Kościele kształtować proces tworzenia kanonu Pisma Świętego. Dokonało się to częściowo w odpowiedzi na jego, uznane przez Kościół ortodoksyjny za błędne, nauczanie. Ustanawiając własny kanon Pisma Świętego Marcjon uznał tylko przerobioną przez siebie Ewangelię św. Łukasza (Ewangelia Marcjona) - nie zachowana do obecnych czasów, zrekonstruowana przez Adolfa Harnacka na podstawie anty-marcjonickich dzieł Tertuliana i Pseudo-Tertuliana, Marcjon usunął m.in. tekst dotyczący narodzin Chrystusa) i 10 listów św. Pawła. Całkowicie zrezygnował ze Starego Testamentu, uważając go za zbyt skażony religią żydowską.

Jego dzieło "Antytezy", w którym wyłożył zasady swojej doktryny nie zachowało się - jego główne tezy podaje Tertulian w piśmie "Przeciw Marcjonowi".