Lockheed Constellation
Z Wikipedii
| Lockheed Constellation | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
| Producent | Lockheed |
| Typ | samolot pasażerski i transportowy |
| Załoga | 5 |
| Historia | |
| Data oblotu | 9 stycznia 1943 |
| Lata produkcji | 1943-1958 |
| Wycofanie ze służby | 1978 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 4 gwiazdowe Wright R-3350 |
| Moc | od 4 x 2.424 kW do 2.536 kW |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 38,47 m |
| Długość | 35,42 m |
| Wysokość | 7,54 m |
| Powierzchnia nośna | 153,7 m² |
| Masa | |
| Własna | 36.150 kg |
| Startowa | 62.368 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maksymalna | 610 km/h |
| Prędkość przelotowa | 570 km/h |
| Prędkość minimalna | 160 km/h |
| Pułap | 7.620 m |
| Zasięg | 8.700 km |
| Promień działania | 4.355 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 40 w wersji L-049, do 81 w wersji L-649 | |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone | |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Lockheed Constellation – Lockheed Constellation samolot pasażerski wytwórni Lockheed produkowany w latach 1943-1958. Podczas okresu produkcji zbudowano 856 egzemplarzy, użytkowanych zarówno jako samoloty cywilne, jak i wojskowe samoloty transportowe. Samolot zwany był Connie.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Od roku 1937 Lockheed pracował nad czterosilnikowym samolotem pasażerskim z kabiną ciśnieniową, nazwanym L-044 Excalibur. W 1939 linie lotnicze Trans World Airlines (TWA) złożyły zamówienie na 40 miejscowy samolot o zasięgu powyżej 5.600 km. Aby zaspokoić te wymagania, na podstawie L-044, opracowany został L-049 Constellation. Pierwszy egzemplarz oblatano 9 stycznia 1943.
Po przystąpieniu USA do II wojny światowej całość produkcji została przejęta na potrzeby wojska. Wersja wojskowa została oznaczona C-69. Dostawy dla TWA zostały uruchomione po zakończeniu działań wojennych.
Pierwsze połączenie obsługiwane przez L-049 zostało zainaugurowane przez TWA, między Nowym Jorkiem a Paryżem 6 lutego 1946.
Podczas okresu produkcji samolot poddawany był szeregowi modyfikacji, obejmujących zmianę typu silników, ilości zabieranego paliwa i wielkości kadłuba. 14 marca 1947 do eksploatacji wszedł model L-749, zabierający ilość paliwa wystarczającą na odbycie lotu przez Atlantyk bez międzylądowań. 14 lipca 1951 wprowadzono model L-1049 Super Constellation o dłuższym kadłubie, pozwalającym na zabranie 109 pasażerów. Późniejsze egzemplarze L-1049G wyposażone były w zbiorniki paliwa na końcach skrzydeł.
Po wprowadzeniu odrzutowych samolotów pasażerskich, takich jak de Havilland Comet czy Boeing 707, znaczenie L-049 zaczęło maleć. Ostatni rozkładowy lot w USA miał miejsce 11 maja 1967. Był to również ostatni w USA rozkładowy lot samolotu pasażerskiego z silnikami tłokowymi. W roku 1978 ostatni egzemplarz został skreślony ze służby w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych.
[edytuj] Wersje
[edytuj] Wersje cywilne
[edytuj] L-049
- L-049 – pierwsza wyprodukowana wersja, 22 samoloty zbudowane w czasie II wojny światowej jako wojskowy C-69
- L-649 – silniki Wright R-3350-749C18BD o mocy 1.865 kW (2.500 KM) każdy, 81 miejsc, pierwszy lot 19 października 1946
- L-649A
- L-749 – zwiększona ilość paliwa, pozwalająca na lot transatlantycki bez międzylądowań, kadłub przedłużony o 0.63 m, pierwszy lot 14 marca 1947, podwieszany pod kadłubem na wysokości krawędzi natarcia skrzydła pojemnik na bagaż o nazwie Speedpack
- L-749A – wzmocnione podwozie i kadłub
[edytuj] L-1049 Super Constellation
- L-1049 – silniki Wright R-3350-749C18BD o mocy 1.865 kW (2.500 KM) każdy, 81 miejsc, pierwszy lot 14 lipca 1951
- L-1049C – silniki Wright R-3350-87ТС18DA-1 o mocy 2.425 kW (3.250 KM) każdy
- L-1049D – wersja transportowa L-1049C
- L-1049E – niewielkie przeróbki
- L-1049G – silniki Wright R-3350-972ТС18DA-3 o mocy 2.536 kW (3.400 KM) każdy, okrągłe okna kabiny pasażerskiej, możliwość przymocowania dodatkowych zbiorników paliwa na końcach skrzydeł
- L-1049H – towarowo-pasażerska wersja L-1049G
[edytuj] L-1649 Starliner
- L-1649A – silniki Wright R-3350-988TC18EA12 Turbo Cyclone o mocy 2,536 kW (3,400 KM) każdy, zmieniona konstrukcja skrzydeł (rozpiętość 45,7 m), znacznie zwiększona pojemność zbiorników paliwa, zasięg do 11.500 km
[edytuj] Wersje wojskowe
- C-69 – pierwsza transportowa wersja, samoloty zbudowane podaczas II wojny światowej
- C-121 – wojskowa wersja L-749, wprowadzona w 1948 r.
Wariant EC-121 Warning Star był powietrznym posterunkiem radarowym wczesnego ostrzegania. Kopuła pod samolotem mieściła antenę dwuwspółrzędnego radaru obserwacji okrężnej, natomiast górna owiewka kryła antenę wysokościomierza radarowego.
[edytuj] Ciekawostki
- C-69 okazał się szybszy niż większość istniejących myśliwców marynarki (nawet słynny Mitsubishi A6M Zero), co pozwoliło na używanie go do transportu VIPów i szczególnie cennego zaopatrzenia między USA i oddalonymi rejonami działań wojennych.
- Z początku używane w L-049 silniki Wright R-3350 słynęły z częstych awarii. Krążył nawet dowcip, że C-69 jest najlepszym trójsilnikowym samolotem pasażerskim świata.
- 31 sierpnia 1950, samolot L-749A, lot rejsowy TWA nr 903 na trasie Bombaj – Kair – Rzym – Nowy Jork, rozbił się na Pustyni Libijskiej koło Wadi Natrun w Egipcie podczas awaryjnego lądowania spowodowanego pożarem i odpadnięciem silnika nr 3. Wśród 55 ofiar (wszyscy na pokładzie: 7 członków załogi, 48 pasażerów) był znany polski architekt Maciej Nowicki.
