Liczba mierzalna
Z Wikipedii
Liczba mierzalna - nieprzeliczalna liczba kardynalna κ na której istnieje κ-zupełny niegłówny ultrafiltr. Liczba rzeczywiście mierzalna to nieprzeliczalna liczba kardynalna κ na której istnieje κ-addytywna miara która znika na punktach i która mierzy wszystkie podzbiory κ.
Liczby mierzalne są punktem wyjściowym dla części hierarchii dużych liczb kardynalnych związanej z zanurzeniami elementarnymi V w model wewnętrzny M.
Spis treści |
[edytuj] Rys historyczny
- W 1905, Giuseppe Vitali podał przykład podzbioru liczb rzeczywistych który nie może być mierzalny względem żadnej przeliczalnie addytywnej miary niezmienniczej na przesunięcia.
- Stefan Banach sformułował następujący problem: Czy istnieje przeliczalnie addytywna miara μ mierząca wszystkie podzbiory i znikająca na punktach.
- W 1929, Stefan Banach i Kazimierz Kuratowski wykazali, że przy założeniu CH taka miara nie istnieje.[1]
- W 1930, Stanisław Ulam[2] wykazał, że każda rzeczywiście mierzalna liczba kardynalna jest (słabo) nieosiągalna. W tym samym artykule Ulam rozważał miary o wartościach w {0,1} wprowadzając tak pojęcie liczby mierzalnej.
[edytuj] Definicje
Niech κ będzie liczbą kardynalną.
- κ-addytywna miara na κ to funkcja taka, że
-
- (a) μ(κ) = 1 ale μ({x}) = 0 dla każdego , oraz
- (b) jeśli jest rodziną parami rozłącznych podzbiorów κ oraz λ < κ, to
- Filtr F podzbiorów zbioru S jest
-
- (i) κ-zupełny jeśli przekrój mniej niż κ zbiorów z F należy do F,
- (ii) filtrem głównym jeśli dla pewnego zbioru .
Nieprzeliczalna liczba kardynalna κ jest liczbą rzeczywiście mierzalną jeśli istnieje κ-addytywna miara na κ. Nieprzeliczalna liczba kardynalna κ jest liczbą mierzalną jeśli istnieje κ-addytywna miara na κ o wartościach w {0,1}.
Należy zauważyć, że jeśli jest κ-addytywną miarą na κ, to jest κ-zupełnym niegłównym ultrafiltrem na κ. Każdy taki ultrafiltr wyznacza też odpowiednią miarę. Zatem nieprzeliczalna liczba kardynalna κ jest mierzalna wtedy i tylko wtedy gdy istnieje κ-zupełny niegłówny ultrafiltr podzbiorów κ. (To ostatnie sformułowanie jest najczęściej używaną definicją liczby mierzalnej.)
[edytuj] Przykładowe własności
- Każda liczba mierzalna jest rzeczywiście mierzalna.
- W ZFC, każda liczba rzeczywiście mierzalna jest granicą liczb słabo nieosiągalnych a każda liczba mierzalna jest liczbą silnie nieosiągalną. Zatem nie można udowodnić w ZFC że istnieją liczby rzeczywiście mierzalne. Natomiast jeśli ZF jest niesprzeczne, to także teoria "ZFC + nie istnieją liczby rzeczywiście mierzalne" jest niesprzeczna.
- Zakładając ZF+AD:
-
- jest liczbą mierzalną (a nawet filtr generowany przez cluby jest ultrafiltrem) oraz
- jest liczbą mierzalną.
- Jeśli istnieje liczba mierzalna, to wszystkie gry nieskończone na analityczne podzbiory są zdeterminowane[3].
- Robert M. Solovay[4] udowodnił, że
- (i) Jeśli κ jest liczbą mierzalną, to pewne pojęcie forsingu forsuje że
- (ii) Jeśli κ jest liczbą rzeczywiście mierzalną, to κ jest mierzalna w pewnym modelu wewnętrznym ZFC.
- Jeśli κ jest liczbą mierzalną oraz 2λ = λ + dla każdej nieskończonej liczby kardynalnej λ < κ, to również 2κ = κ + .
[edytuj] Bibliografia
- ↑ Banach, S.; Kuratowski, C.: Sur une généralisation du problème de la mesure. "Fundamenta Mathematicae"14 (1929), s. 127-131.
- ↑ Ulam, S.: Zur Maßtheorie in der allgemeinen Mengenlehre. "Fundamenta Mathematicae" 16 (1930), s. 140-150.
- ↑ Martin, Donald A.: Measurable cardinals and analytic games. "Fund. Math." 66 (1969/1970), s. 287-291.
- ↑ Solovay, R.M.: Real-valued measurable cardinals. "Axiomatic set theory (Proc. Sympos. Pure Math., Vol. XIII, Part I, Univ. California, Los Angeles, Calif., 1967)", Amer. Math. Soc., Providence, R.I., 1971, s. 397-428.