Leon Mroczkiewicz

Z Wikipedii

Leon Juliusz Mroczkiewicz (ur. 12 kwietnia 1900 w Drawsku Pomorskim, zm. 7 września 1971 w Poznaniu) – profesor, leśnik.

Lata młodzieńcze spędził w Białogardzie, gdzie uczęszczał do gimnazjum i w Poznaniu. Brał udział w powstaniu wielkopolskim. W 1925 r. ukończył Wydział Leśny Uniwersytetu Poznańskiego i objął stanowisko asystenta. W latach 1926-1930 wraz z Tadeuszem Perkitnym odbył podróż dookoła świata, podczas której pracował głównie w lasach, także tropikalnych. Po powrocie nadal pracował na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie w 1933 r. uzyskał tytuł doktora nauk leśnych.

Uczestniczył w kampanii wrześniowej. Podczas okupacji pracował jako robotnik leśny w lasach w rejonie Obrzycka, potem, w okolicach Starachowic, jako nadleśniczy.

Tuż wojnie został dyrektorem Lasów Starachowickich, a następnie przeniósł się do Gdańska, gdzie pracował w Dyrekcji Lasów Państwowych. W tym też czasie współpracował z Politechniką Gdańską i Szkołą Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W latach 1949-1958 pracował naukowo w Instytucie Badawczym Leśnictwa, choć w 1951 r. powrócił do pracy w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu. Tam – badania z dziedziny typologii leśnej – m.in. publikacja Podział Polski na krainy i dzielnice przyrodniczo-leśne (1952) i udział w opracowaniu Typów siedliskowych lasów w Polsce (1964) – oraz badania nad gatunkami drzew i krzewów szybko rosnących. Opracował do dziś obowiązujące metody urządzania lasów. Doktorat honoris causa Wydziału Leśnego Technicznego Uniwersytetu Drezdeńskiego w Tharandtcie. W latach 1960-1969 kierował Katedrą Szczegółowej Hodowli Lasu Poznańskiej AR. Nominowany na profesora w 1965. Od 1967 był członkiem-korespondentem Polskiej Akademii Nauk; w tym też roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.