Labializacja
Z Wikipedii
| Klasyfikacja spółgłosek |
|---|
| wargowe |
| dwuwargowe |
| wargowo-zębowe |
| przedniojęzykowe |
| językowo-wargowe |
| międzyzębowe |
| zębowe |
| dziąsłowe |
| zadziąsłowe |
| z retrofeksją |
| środkowojęzykowe |
| przedniopodniebienne |
| podniebienne |
| tylnojęzykowe |
| miękkopodniebienne |
| języczkowe |
| gardłowe |
| nagłośniowe |
| krtaniowe |
| o podwójnej artykulacji |
| wargowo -podniebienne |
| wargowo -miękkopodniebienne |
| zadziąsłowo -miękkopodniebienne |
| Koartykulacja |
| labializacja |
| palatalizacja |
| welaryzacja |
| faryngalizacja |
| Zobacz też: sposób, miejsce i narząd artykulacji |
Labializacja (od łac. labialis wargowy) - zjawisko zaokrąglenia warg przy artykulacji samogłosek lub spółgłosek. Obecna np. w pewnych dialektach polskich (np. małopolskim, śląskim oraz wielkopolskim - zaznaczana w nagłosie przez u, bądź częściej ł), językach kaukaskich, języku praindoeuropejskim.
Labializacja to również pewien proces asymilacji (Głoski stają się zaokrąglone w otoczeniu głosek z natury zaokrąglonych, np. [k] > [kʷ] pod wpływem [o]; [a] > [o] pod wpływem [p] lub [kʷ].), który zaszedł np. w językach abchasko-adygijskich i niektórych językach australijskich. W jego wyniku powstał szereg spółgłosek labializowanych, a liczba samogłosek ograniczyła się nawet do dwóch.
