Krzyż prawosławny

Z Wikipedii

krzyż prawosławny

Krzyż prawosławny - w prawosławiu najbardziej rozpowszechniony jest krzyż o ośmiu końcach. Takie przedstawienie zgodne jest z najstarszą tradycją, uważaną za najbardziej autentyczną zarówno przez kościoły wschodnie, jak i zachodnie.

Na osi wertykalnej znajdują się trzy belki poprzeczne:

górna - oznacza tabliczkę (filakterium) z napisem, który do krzyża kazał przybić Piłat, wskazującym na winę skazanego: INRI - Jezus Nazarejczyk Król Żydowski (łac. Iesus Nazerenus Rex Iudaeorum)
środkowa - dla rąk ukrzyżowanego Chrystusa
dolna - belka pod nogi Chrystusa (łac. suppedaneum) - inaczej niż w tradycji katolickiej, nogi Chrystusa przebite są nie jednym gwoździem lecz dwoma - każda noga oddzielnie. Jeden koniec dolnej belki jest podniesiony. Ten koniec pokazuje na niebo, dokąd udał się Dobry Łotr, ukrzyżowany razem z Chrystusem. Drugi koniec - opuszczony - wskazuje na piekło, miejsce dla drugiego łotra, który nie wyraził skruchy.

Prawosławna ikona przedstawiająca Ukrzyżowanie. Krzyż z trzema belkami poprzecznymi i czaszką Adama u podstawy. W tle widoczne mury Jerozolimy.

Pod krzyżem czasem jest umieszczany wizerunek czaszki. Ma być to czaszka Adama, który wg źródeł apokryficznych miał być pochowany pod Golgotą - Miejscem Czaszki. Szczegół ten służy uwypukleniu dogmatycznego znaczenia Ukrzyżowania: odkupienie pierwszego człowieka krwią Chrystusa, Nowego Adama, który stał się człowiekiem, aby zbawić rodzaj ludzki.

Czasem pod krzyżem znajduje się półksiężyc. Nie jest to jednak, jak się czasem uważa, symbol zwycięstwa prawosławia nad islamem - symbol półksiężyca znany był na długo przed powstaniem religii muzułmańskiej.

Półksiężyc symbolizuje tu: