Komitet Porozumienia na rzecz Samostanowienia Narodu

Z Wikipedii

Komitet Porozumienia na rzecz Samostanowienia Narodu – organizacja opozycji niepodległościowej w PRL, założona 10 lutego 1979 przez Wojciecha Ziembińskiego.

Powstała w reakcji na rozłam w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, przeprowadzony z inspiracji SB, poprzez wyłonienie grupy ZINO. Grupował działaczy kombatanckich i członków ROPCiO, przeciwnych frondzie Leszka Moczulskiego, którzy powołali tzw. Radę Sygnatariuszy. Członkami komitetu byli m. in. gen. Mieczysław Boruta-Spiechowicz, Jerzy Brykczyński, Władysław Kaufman-Borowski, Władysław Liniarski, Andrzej Nastula, Marian Piłka i Edward Staniewski. Organizacja wydawała własne pismo podziemne pod tytułem Rzeczpospolita.

Celem działalności tego komitetu była konsolidacja grup opozycji politycznej w PRL, o zabarwieniu niepodległościowym. Nieprzypadkowo też Ziembiński wybrał datę jego założenia - w dniu tym przypadała 60. rocznica pierwszej sesji Sejmu Ustawodawczego II Rzeczypospolitej.

Deklaracja założycielska głosiła m. in.: ...uważamy za konieczne porozumienie obywateli, którzy nie akceptują totalitarnych metod sprawowania władzy, na rzecz pełnej realizacji zasady zwierzchnictwa narodu.