Kolej Dolnośląsko-Marchijska
Z Wikipedii
Kolej Dolnośląsko-Marchijska (niem. Niederschlesisch-Märkische Eisenbahn (NME)) - pierwsze połączenie kolejowe Wrocław-Berlin oddane do użytku w 1847 roku.
Inwestycja realizowana była etapami. Jako pierwszy, od strony wschodniej, został zrealizowany odcinek: Wrocław - Legnica, jego uroczyste otwarcie odbyło się 19 pażdziernika 1844 r. Następnie 1 pażdziernika 1845 r. oddano odcinek: Legnica - Miłkowice - Chojnów- Bolesławiec. Kolejny, dłuższy odcinek: Bolesławiec - Węgliniec - Żary - Jasień - Lubsko - Gubin, ukończono 1 września 1846 r. W roku 1847 wybudowany został ostatni odcinek: Gubin - Frankfurt nad Odrą, który został połączony z linią Frankfurt nad Odrą - Fürstenwalde - Berlin, oddaną do użytku już w 1845 roku. Całość trasy Wrocław - Berlin liczyła 354 km, i stanowiła bardzo znaczny czynnik prorozwojowy dla wielu miejscowości leżących w jej pasie.
Z upływem lat, w miarę rozwoju gospodarczego i rosnącego zapotrzebowania na szybkie przewozy międzyaglomeracyjne, zwłaszcza pasażerskie, podjęto budowę skrótowego, 93 kilometrowego odcinka: Jasień - Bieniów - Żagań - Wierzbowa Śląska - Rokitki - Miłkowice, omijającego większe miejscowości, biegnącego przez małozurbanizowane tereny leśne (Bory Dolnośląskie), który został oddany do eksploatacji 15 maja 1875 r. W ten oto sposób połączenie kolejowe z Berlina do Wrocławia zostało skrócone o 25 km, to jest z 354 do 329 km. Następnie po wybudowaniu drugiego toru, linia ta uzyskała status magistrali kolejowej. Od tego czasu najważniejsze pociągi pospieszne i sypialne z Berlina do Wrocławia i dalej do Opola, Katowic, Krakowa i Wiednia, a także w latach 1916 - 1918 elitarny tzw. "Pociąg Bałkański" (Balkanzug), rel. Berlin - Wrocław - Budapeszt - Belgrad -Istambuł - wprowadzony "zamiast" pociągu Orient Express (którego kursowanie zawieszono z racji trwania I wojny świat.), kursowały drogą skrótową przez Żagań, Legnicę (z pominięciem Żar, Węglińca,Bolesławca i Chojnowa). Kolejnym pozytywnym przełomem dla tej magistrali było wprowadzenie od 15 maja 1936 r. superszybkich pociągów (zespołów spalinowych) Latający Ślązak, relacji Berlin - Wrocław - Bytom, który osiągał prędkość maksymalną 160 km/h, i należał do najszybszych w ówczesnym świecie (kursował do sierpnia 1939 r.).
(Strona w trakcie budowy)
