Kościół Bożego Ciała w Głogowie
Z Wikipedii
Kościół pw. Bożego Ciała – późnobarokowy kościół znajdujący się na głogowskiej starówce, niedaleko ratusza. Najstarsza wzmianka o kościele Bożego Ciała pochodzi z 1403 r. Była to wówczas bardzo skromna kaplica. W 1420 r. została ona rozbudowana i spełniała rolę kaplicy zamkowej. W roku 1666 rozpoczęto tu budowę kolegium Jezuitów, zaś w latach 1696-1702, powstał w tym miejscu kościół zbudowany wg projektu architekta włoskiego Giulio Simonettiego. Po pożarze w 1711 r. świątynię odbudował wrocławski budowniczy J. B. Peintner. Ostateczny wyraz architektoniczny otrzymał dopiero ok. 1730 r., kiedy to A. Karinger ukończył fasadę. Przy ponownej restauracji w latach 1795 - 1797, którą kierował architekt Aloys Molinari, część fresków wykonana została przez romantycznego pisarza, muzyka i malarza E.T.A. Hoffmanna, który w w tych latach odbywał praktykę w sądzie głogowskim. Poprzez jego opowiadanie fantastyczne Die Jesuiterkirche in G. (ok. 1817) kościół i Głogów weszli do literatury. Mocno zniszczony w 1945 r., odbudowany został etapami po wojnie. Niewiele zachowało się z oryginalnego wystroju wnętrza. Ołtarz i organy pochodzą z protestanckiego kościoła w Kożuchowie. Nie zachowały się przedwojenne hełmy wież. Ze zniszczonego kolegium zachowały się tylko mury kapitalne skrzydła, będącego przedłużeniem korpusu kościoła. W ścianę dawnego klasztoru wmurowany pod koniec XIX w. portal z kamienicy Rynek 26 autorstwa Johanna Pola z Głogowa, po 1945 r. silnie zniszczony.
