Klemens Lothar von Metternich

Z Wikipedii

Klemens Lothar Wentzel Nepomuk fürst von Metternich-Winneburg

Urodzony	15 maja 1773 Koblencja, Niemcy
Zmarł	11 czerwca 1859 Wiedeń, Austria
Galeria w Wikimedia Commons

Klemens Wentzel Lothar Nepomuk książę von Metternich-Winneburg (ur. 15 maja 1773 w Koblencji, Niemcy, zm. 11 czerwca 1859 w Wiedniu) – austriacki polityk i dyplomata. Zwolennik tradycjonalistycznego konserwatyzmu.

[edytuj] Życiorys

W 1788 jako 15-latek rozpoczął studia w Strasburgu. Od 1790 do 1794 studiował w Moguncji. Ożenił się z Marią-Eleonorą von Kaunitz-Rietberg, wnuczką ówczesnego kanclerza austriackiego Wacława Antoniego księcia von Kaunitz-Rietberg, przez co uzyskał odpowiednie koneksje na dworze.W latach 1790-1794 podczas studiów w Moguncji asystował ojcu na placówce w Brukseli. Brał udział w charakterze mistrza ceremonii w koronacjach Leopolda II (1790) i Franciszka II (1792).

Jego kariera dyplomaty rozpoczęła się w 1797, kiedy został członkiem westfalskiego kolegium hrabiowskiego. 8 października 1808 objął dozór nad Ministerstwem Zewnętrznym (Zagranicznym). Był jedną z głównych postaci na kongresie wiedeńskim (18 września 1814 – 9 czerwca 1815); był wielkim propagatorem restauracji, na kongresie powiedział, że trzeba unieszkodliwić bezecny spisek, który od pół wieku pracuje nieustannie nad obaleniem istniejącego porządku i tronów. Prawdopodobnie Metternich wątpił w istnienie wszechspisku, ale sformułowania tego typu ułatwiały głoszenie, iż monarchowie mają obowiązek ochraniać „niewinne ludy” przed „niecnymi knowaniami”.

Przyczynił się do powstania Świętego Przymierza. Przez politykę rozdrobnienia Niemiec i Włoch oraz zaboru Polski Austria zdobyła dominującą rolę w Niemczech i we Włoszech. Zaaranżował małżeństwo portugalskiego następcy tronu a późniejszego cesarza Brazylii - Pedra I i Marii Leopoldyny Austriackiej, sfinansował także austriacką ekspedycję do Brazylii. W 1816 otrzymał z rąk cesarza Franciszka I zamek Johannisberg (Rheingau), gdzie spędzał dużo czasu.

25 marca 1821 otrzymał tytuł Kanclerza Domu, Dworu i Cesarstwa. W roku 1835 po śmierci Franciszka I (który zrzekł się korony cesarskiej Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego pod wpływem Napoleona I i panował jako cesarz austriacki Franciszek I) na tron wstąpił Ferdynand I i wpływy Metternicha wyraźnie zmalały zwłaszcza w polityce wewnętrznej. 13 marca 1848 w czasie Wiosny Ludów został zmuszony do rezygnacji z urzędu i ucieczki (podobno w kobiecym przebraniu) do Londynu, lecz w 1851 powrócił do Wiednia. Okres od 1821 do 1848 nazywany jest „epoką Metternicha”. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w Czechach, w jego byłych majątkach, w byłym klasztorze w Plass.