Karol Głogowski
Z Wikipedii
Karol Głogowski (ur. 1 lipca 1933 w Gowarczowie – zm. 22 października 2005 w Łodzi) – działacz opozycji w PRL, adwokat.
W 1956 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Łódzkim. Po odbyciu aplikacji adwokackiej, rozpoczął praktykę. W czasie wydarzeń października 1956 był jednym z założycieli Związku Młodych Demokratów. Po rozwiązaniu organizacji w 1957 kontynuował działalność opozycyjną. W marcu 1964 aresztowany przez Służbę Bezpieczeństwa w czasie spotkania byłych działaczy ZMD. 29 września 1964 uniewinniony przez sąd z zarzutu rozpowszechniania fałszywych wiadomości, podważających sojusz PRL z ZSRR.
W 1977 założył Ruch Wolnych Demokratów, który wszedł wkrótce w skład Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W trakcie rozłamu w ROPCiO poparł Leszka Moczulskiego i wszedł w skład Rady ZINO. Aresztowany w 1982 na trzy miesiące za podważenie legalności wprowadzenia stanu wojennego.
Był obrońcą Kazimierza Świtonia w procesie o postawienie krzyży na Żwirowisku w Auschwitz-Birkenau.
W listopadzie 2003 Instytut Pamięci Narodowej stwierdził, że Karol Głogowski był Tajnym Współpracownikiem SB i odmówił przyznania mu statusu pokrzywdzonego oraz prawa wglądu do zgromadzonych materiałów. Na skutek odwołania Naczelny Sąd Administracyjny przyznał mu prawo wglądu do materiałów IPN powstałych po zakończeniu współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa.
