Kampania prezydencka Ala Gore'a (1988)
Z Wikipedii
Spis treści |
[edytuj] Tło
Al Gore dwukrotnie ubiegał się o nominację Partii Demokratycznej, jako jej kandydat na urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych. Po raz pierwszy miało to miejsce w roku 1988, kiedy uzyskał dobre wyniki w prawyborach, ale przegrał z gubernatorem Massachusetts Michaelem Dukakisem, który następnie został pokonany przez republikanina George'a H. W. Busha. W roku 1992 Gore został wybrany przez nominata partii Billa Clintona jako jego kandydat na wiceprezydenta. Tandem Clinton/Gore był wybierany dwukrotnie, w latach 1992 i 1996. Po dwóch kadencjach Clintona Gore zdobył bez większego trudu nominację prezydencką w roku 2000. Pokonał wtedy George'a W. Busha ponad pół milionem oddanych głosów powszechnym, ale przegrał minimalnie w tzw. Kolegium Elektorskim.
[edytuj] Poglądy Gore'a
W roku 1988 Al Gore był senatorem ze stanu Tennessee i zaliczał się do bardziej konserwatywnych demokratów. Popierał m.in. ograniczenia prawa do przerywania ciąży, czy utrzymanie ówczesnego prawa do posiadania i noszenia broni palnej (choć, co ciekawe, znany był też jako gorliwy propagator idei ochrony środowiska naturalnego). Ale już wtedy widać było jego stopniową ewolucję światopoglądową w stronę lewej części amerykańskiej sceny politycznej (podobnie jak w przypadku Dicka Gephardta).
[edytuj] Kontrowersje wokół walki z Jacksonem
W początkowej fazie kampanii liderem, jeżeli idzie o liczbę delegatów na konwencję w Atlancie, był przywódca murzyńskiego ruchu obywatelskiego i jeden z byłych bliskich współpracowników Martina Luthera Kinga, pastor Jesse Jackson. Po zdobyciu 55% w prawyborach w Michigan Jackson znalazł się, jako potencjalny przyszły nominat, na okładkach Time'a i Newsweeka. Niektórzy z członków jego sztabu wyborczego oskarżali Gore'a o prowadzenie, zwłaszcza na południu, gdzie obaj uchodzili za liderów, i Nowym Jorku, kampanii przeciwko Jacksonowi o podłożu rasistowskim (burmistrz Nowego Jorku i jeden z popleczników Gore'a, Ed Koch, stwierdził nawet publicznie, że Żydzi musieli by oszaleć, aby głosować na Jacksona). Gore nie jest raczej w opinii wielu rasistowskim politykiem, gdyż cieszył się zawsze sporym poparciem afroamerykanów, a jego kampanię przeciwko Jacksonowi przypisywano raczej politycznej potrzebie. Jackson zresztą agitował za kandydaturą Clintona i Gore'a na prezydenta i wiceprezydenta, oraz za Gore'em, kiedy uzyskał prezydencką kandydaturę w roku 2000 (poparło go wtedy blisko 90% murzyńskich wyborców). Jednakże jego sposoby walki wyborczej ściągnęły na niego krytykę i być może przyczyniły się do jego porażki.
[edytuj] Rezultat
W prawyborach Gore zdobył blisko trzy miliony głosów i pięć południowych stanów w czasie tzw. superwtorku (m.in. rodzinny Tennessee i Arkansas). Gdyby zdobył nominację, a był przecież jednym z czołowych pretendentów, i wygrał wybory w listopadzie, zostałby najmłodszym prezydentem USA (miał wtedy skończone 40 lat i ponad 12-letni staż w Kongresie). Niektórzy oceniają nawet, że miałby większe szansę niż Dukakis na pokonanie Busha.
[edytuj] Zobacz też
- Wybory prezydenckie w USA, 1988
- Wybory prezydenckie w USA, 1992
- Wybory prezydenckie w USA, 1996
- Wybory prezydenckie w USA, 2000
