Johann Kasimir Kolbe von Wartenberg

Z Wikipedii

Johann Kasimir Kolbe von Wartenberg 1643-1712
Minister Stanu Królestwa Prus
Okres urzędowania	od 1702 do 1711
Poprzednik	Eberhard von Danckelman
Następca	Heinrich Rüdiger von Ilgen

Johann Kasimir Kolbe von Wartenberg (ur. 6 lutego 1643 jako Johann Kasimir Kolbe w Wetterau, zm. 4 lipca 1712 we Frakkfurcie nad Menem) był pruskim politykiem i ministrem.

W młodym wieku dostał posadę na dworze Marii Orańskiej (1642–1688)jako nadzorca stajni (Oberstallmeister) i Tajny Radca (Geheimer Rat). Maria była szwagierką wielkiego elektora Fryderyka Wilhelmai zoną hrabiego Palatynatu Ludwiga Heinricha von Simmern (1640–1674). Po śmierci Marii w 1688, Kolbe przeszedł na służbę Fryderyka. Dalej jego kariera rozwijała się szybko. W 1690 został kapitanem (Hauptmann) Oranienburga. W roku 1691 został nadzorcą zamku Berlińskiego (Schlosshauptmann von Berlin), a w 1694 kapitanem w Havelbergu. Od 1696 nadzorcą stajni.

Gdy upadł pierwszy minister Eberhard von Danckelman w 1697, Kolbe został ministrem Generalnej Dyrekcji Ekonomicznej (Generalökonomiedirektion). Szybko pozbył się dzięki intrygom wpływowych konkurentów jakimi byli Hans Albrecht von Barfus i Paul von Fuchs. 18 stycznia 1701 asystował Fryderykowi i przytrzymywał jego purpurowy płaszcz. W tym samym roku został pierwszym ministrem. Następnie został jeszcze Marszałkiem Prus i opiekunem Królewskiej Akademii Nauk, kanclerzem Orderu Czarnego Orła, Nadzorcą Królewskich Zamków (Oberaufseher der Königlichen Schlösser), generalnym poczmistrzem (Generalpostmeister).

Jego żoną była Katharina Rickers (ur. 1670 w Lobith, zm. 1734 w Hadze). Była ona córką wysokiego urzędnika celnego z Emmerich. Do Berlina przybyła ona już z małżonkiem Peterem Biedekap. Katharina pomagała Kolbemu zyskać fawory królewskie.

W roku 1704 cesarz Leopold I Habsburg uczynił Kolbego hrabią Rzeszy, na prośbę króla Fryderyka. Uzyskał tytuł hrabiego von Wartenberg erhoben.

W sprawowaniu władzy Kolbemu pomagali minister hrabia August von Wittgenstein (14 IV 1663–1735) i feldmarszałek hrabia Alexander Hermann von Wartensleben (1650–1734). Razem z Kolbem nazywano ich "drei großen Wehs von Preußen". Podwyższyli oni m.in. podatki . Wartenberg został dyrektorem żup solnych )Direktors des Salzwesens) w 1705 roku i od razu podwyższył podatek od soli zwiększając dochody administracji. W 1710 Fryderyk Wilhelm zwolnił i wypędził Wartenberga w reakcji na skargi ludności.