Jerzy Płoszajski

Z Wikipedii

Jerzy Antoni Płoszajski (ur. 1910, zm. 7 grudnia 2007) - polski inżynier i konstruktor lotniczy.

W roku 1930 rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, gdzie w 1934 zdał pierwszy egzamin dyplomowy i kontynuował studia na Sekcji Lotniczej. W 1937 ukończył wraz z L. Moczarskim i J.Idźkowskim lekki samolot doświadczalny MIP-Smyk (MIP - Moczarski, Idźkowski, Płoszajski), jedną z programowych prac zespołowych wykonanych za zgodą za zgodą profesora Mechaniki Lotu i Budowy Płatowców G.A. Mokrzyckiego. W tym czasie pracował w Fabryce Śmigieł, co spowodowało, że dyplom obronił w czerwcu 1939 roku.

W 1940 znalazł się w Anglii, gdzie bierze udział w projektowaniu szybowców inwazyjnych, a później głównie jako konstruktor osprzętu lotniczego i uzbrojeniowego wraz z nadzorem produkcji. Po wojnie pozostał w Anglii, gdzie w 1987 roku przechodzi na emeryturę. W latach 50. XX wieku brał udział w projekcie mającym na celu podniesienie mocy silników dla okrętów podwodnych klasy Oberon dla Royal Navy.

Jerzy Płoszajski jest czynnym członkiem: Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii (od założenia w 1940 r.), członkiem wieczystym Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego, członkiem Zjednoczenia Polskiego, POSKu oraz Towarzystwa Popierania Nauki Polskiej. Był członkiem (do końca istnienia Stowarzyszenia Lotników Polskich - obecnie Fundacja). W okresie pracy zawodowej był członkiem Royal Aeronautical Society (Królewskiego Towarzystwa Aeronautycznego) i Society for Nautical Research (Towarzystwo Badań Nautycznych). Współpracował z Muzeum Techniki, dostarczał informacje do Słownika Biograficznego Techników Polskich i Instytutu Historii i Nauk PAN.

Odznaczenia: Krzyż Kawalerski Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi, Złote Odznaki Honorowe NOT i STP, dyplom uznania od Muzeum Lotnictwa w Krakowie za przekazanie modelu samolotu SMYK, odznaka zasłużonego dla Politechniki Warszawskiej.