Jerzy II Rakoczy
Z Wikipedii
Jerzy II Rakoczy nazwisko zapisano również jako Ragotzovius, Ragotzius, Ragotzi, Ragotzki, Ragotzky, właśc. II. Rákóczi György (ur. 30 stycznia 1621 w Sárospatak, zm. 7 czerwca 1660 w Oradei) – syn Jerzego I Rakoczego.
Od 1648 roku książę Siedmiogrodu, lennik Turcji w Mołdawii i Wołoszczyźnie.
W roku 1657, podczas potopu szwedzkiego, jako sojusznik protestantów Szwedów, uderzył na Rzeczpospolitą. Najechał w marcu na Lwów, lecz go nie zdobył a potem udał się do Krakowa paląc i rabując po drodze wiele grodów: m.in. Duklę, Rogi, Lesko, Sanok, Łańcut, zamek w Odrzykoniu. Nie zdobył Krosna. Oblegał łańcucki zamek lecz też nie był w stanie zdobyć tak potężnej twierdzy. Część jego oddziałów zatrzymała się w Nowym Żmigrodzie na rok, wypadając stąd i rabując sąsiednie miejscowości.
W lipcu 1657 r. zmuszony przez armię koronną dowodzoną przez księcia Jerzego Sebastiana Lubomirskiego do kapitulacji pod Czarnym Ostrowem i zerwania sojuszu ze Szwecją.
Zginął w walkach o tron siedmiogrodzki - został ciężko ranny w pod Floreşti/Gilău (węg. Szászfenes/Gyalu) koło Kluż-Napoka (węg. Kolozsvár).
| Poprzednik Jerzy I Rakoczy |
 |
Książę Siedmiogrodu 1648-1657 |
|
Następca Franciszek Rhedey |
| Poprzednik Achacy Barcsay |
|
Książę Siedmiogrodu 1659-1660 |
|
Następca Jan Kemeny |
