Jacques de Molay

Z Wikipedii

Jacques de Molay (ur. ok. 1243, zm. 18 marca 1314 w Paryżu) - ostatni wielki mistrz zakonu templariuszy w latach 1293-1314.

Aresztowany na rozkaz króla Francji Filipa IV Pięknego o świcie w piątek, 13 października 1307, postawiony przed sądem. Oskarżony o herezje, stosowanie magii i czarów, homoseksualizm, dzieciobójstwo, wyrzeczenie się Chrystusa, bezczeszczenie krzyża, czczenie demona o imieniu Baphomet. Poddany w więzieniu Temple torturom przyznał się do zarzucanych zbrodni. Spalony na stosie w Paryżu 18 marca 1314.

Na chwilę przed śmiercią w płomieniach odwołał swoje zeznania i jak głosi legenda rzucił przekleństwo na papieża Klemensa V i króla francuskiego, Filipa IV Pięknego:

... Klemensie, sędzio niesprawiedliwy, powołuję ciebie przed Sąd Boży w 40 dni od dnia dzisiejszego...

... a ciebie królu Filipie, równie niesprawiedliwy, w ciągu roku jednego...

Klątwa się spełniła. Papież zmarł miesiąc później z powodu dyzenterii, natomiast niespełna rok po spaleniu de Molay'a, Filip IV zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach (najprawdopodobniej został otruty, jest też wersja, że zmarł na skutek wypadku przy polowaniu). Klątwa mistrza templariuszy miała dotyczyć również potomków Filipa IV, aż do 13 pokolenia.

Przez wyrok króla Francji piątek 13 jest uznawany za pechowy dzień, ale ponieważ w tamtych czasach używano kalendarza juliańskiego to w przeliczeniu na nasz kalendarz (gregoriański) pechowym dniem byłaby niedziela 22.