Józef Wolski
Z Wikipedii
Józef Władysław Wolski (ur. 19 marca 1910 w Tarnowie), historyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Wrocławskiego i Uniwersytetu Łódzkiego.
Był uczniem III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1932, gdzie następnie podjął pracę jako asystent (1936 obronił pracę doktorską). 6 listopada 1939 wraz z 182 innymi osobami został aresztowany w akcji hitlerowskiej Sonderaktion Krakau i do 1941 był więziony w obozach koncentracyjnych. Po zwolnieniu podjął w 1942 działalność w tajnym nauczaniu na uniwersytecie. Po wojnie powrócił do pracy na UJ, do 1946 jako adiunkt, w 1946 habilitował się. W latach 1958-1980 profesor UJ, 1965-1968 był dziekanem Wydziału Filozoficzno-Historycznego; 1980 przeszedł na emeryturę. 1946-1952 pracował w Uniwersytecie Łódzkim jako zastępca profesora (do 1948) i profesor, następnie na Uniwersytecie Wrocławskim (1952-1958).
Tytuł profesora zwyczajnego uzyskał w 1962, od 1990 jest członkiem czynnym PAU. Wieloletni członek Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN, przewodniczący tego komitetu od 1977. Wykładał gościnnie także w uczelniach zagranicznych w Bolonii, Padwie, na Sorbonie. W latach 1971-1975 kierował krakowskim oddziałem Polskiego Towarzystwa Historycznego.
Zajmuje się historią Grecji klasycznej, epoką hellenistyczną oraz Iranem Arsacydów. Autor m.in.:
- Starożytność (1965, kilka wydań)
- Atlas historyczny świata (1974, kilka wydań)
- L'empire des Arsacides (1992)
Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz tytułem Zasłużony Nauczyciel PRL. W 1984 otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia.
W 2004, w 65. rocznicę wydarzeń Sonderaktion Krakau, był ostatnim żyjącym spośród aresztowanych.
