Ilse Koch
Z Wikipedii
Margarete Ilse Koch, z domu Köhler (ur. 22 września 1906 w Dreźnie, zm. 2 września 1967 w więzieniu kobiecym w Aichach), niemiecka zbrodniarka hitlerowska, od 1937 żona Karla Otto Kocha, komendanta obozu w Buchenwaldzie.
Ilse Koch była trzecią córką majstra, ukończyła szkołę handlową i w 1922 odbyła praktykę zawodową w księgowości, potem pracowała w różnych zakładach jako sekretarka. W kwietniu 1932 wstępuje do NSDAP (nr 1130836). Tu poznała swego przyszłego męża oficera SS Karla Kocha, z którym 25 maja 1936 wzięła ślub. Młoda rodzina mieszkała na terenie obozu KZ Buchenwald od lipca 1937 do stycznia 1941. Tu urodziło się troje dzieci (Artwin: 17 czerwca 1938, Gisela: 26 kwietnia 1939 i Gudrun: 11 grudnia 1940 zm. w lutym 1941 na skutek nieprawidłowego odżywiania). W 1941 awansuje na SS-Oberaufseherin, czyli główną nadzorczynię obozu kobiecego, której podlegały wszystkie esesmanki. Przez więźniów nazywana "suką [albo wiedźmą] z Buchenwaldu". W sierpniu 1943 małżonkowie zostali aresztowani przez SS w Weimarze pod zarzutem korupcji i potrójnego morderstwa. Nie potwierdziły się podejrzenia, że Ilse Koch pomagała w defraudacji kosztowności pochodzących od ludzi osadzonych w obozie, za którą Karl Koch został stracony przez władze hitlerowskie tuż przed końcem wojny. W grudniu 1944 Ilse Koch została uniewinniona, ale już 30 czerwca 1945 w Ludwigsburgu aresztowali ją Amerykanie jako domniemaną zbrodniarkę wojenną. W 1947 została jako jedyna oskarżoną w procesie buchenwaldzkim w Dachau jako przestępczyni przeciwko ludzkości i skazana na karę dożywocia. Wniosła rewizję.
Więźniowie zeznawali po wojnie, iż Ilse Koch rozkazywała wyrabianie rękawiczek, torebek, opraw książek i abażurów z ludzkiej skóry, a stół, przy którym Kochowie spożywali obiady udekorowany był specjalnie spreparowanymi ludzkimi czaszkami. Ilse Koch w trakcie pobytu w areszcie zaszła po raz czwarty w ciążę (podejrzewa się, że z amerykańskim kierownikiem więzienia, choć nigdy nie ujawniła nazwiska ojca swego dziecka) i stąd dożywocie zamieniono jej jedynie na 4 lata pozbawienia wolności. Wyrok zapadł w 1947 na mocy decyzji amerykańskiego trybunału wojennego. 29 października 1947 urodziła syna Uwe Köhlera. W związku z licznymi protestami pod koniec 1949 została oskarżona przed państwowym trybunałem bawarskim o mordy i znęcanie się nad niemieckimi więźniami. Zarzut zlecania przez nią wyrobu „dzieł sztuki” z ludzkich szczątków nie został udowodniony. 15 stycznia 1951 sąd w Augsburgu skazał ją na dożywocie. W następnych latach starała się bezskutecznie o ułaskawienie. Koch powiesiła się w swej celi na prześcieradle w kobiecym więzieniu w Aichach 2 września 1967.
