Hattie Caraway
Z Wikipedii
| Hattie Caraway | |
 |
|
| Data urodzenia | 1878 |
| Data śmierci | 1950 |
| Senator Stanów Zjednoczonych z Arkansas | |
| Okres urzędowania | od 9 grudnia 1931 do 3 stycznia 1945 |
| Przynależność polityczna | Partia Demokratyczna |
| Poprzednik | Thaddeus Caraway |
| Następca | J. William Fulbright |
Hattie Ophelia Wyatt Caraway (ur. 1 lutego 1878, zm. 21 grudnia 1950, była amerykańską polityk) i pierwszą kobietą, która zasiadała w Senacie USA z wyboru.
Hattie Wyatt przyszła na świat w Bakerville w stanie Tennessee, w Humphreys County. Kiedy wyszła za mąż, za Thaddeusa Carawaya, przeniosła się wraz z nim do Jonesboro w Arkansas, gdzie Thaddeus praktykował prawo i coraz bardziej angażował się w działalność polityczną.
Jej mąż został wybrany w skład Izby Reprezentantów w roku 1912, z ramienia Partii Demokratycznej, gdzie nieprzerwanie zasiadał aż do roku 1921, kiedy wybrano go senatorem.
Senator Caraway zmarł piastując mandat w roku 1931. gubernator Arkansas Harvey Parnell, korzystając z przysługujących mu uprawnień, mianował wdowę po nim do Senatu, celem ukończenia kadencji zmarłego męża. Zasiadała w Senacie od 9 grudnia 1931, zaś dnia 12 stycznia 1932 roku zwyciężyła w wyborach uzupełniających, stając się pierwszą wybraną kobietą do amerykańskiego senatu (pierwszą w ogóle zasiadającą była Rebecca Latimer Felton z Georgii). Caraway, tak jak jej zmarły małżonek, afilowała się z demokratami.
Wiceprezydent (ex officio przewodniczący izby wyższej Kongresu) Charles Curtis powierzył jej nawet pewnego razu prowadzenie obrad. Kiedy zaś postanowiła ubiegać się o ponowny wybór, wpływowy populistyczny demokrata z Luizjany Huey Long przyjechał do Arkansas, aby osobiście prowadzić kampanię na jej rzecz.
W wyborach roku 1928 Caraway pokonała swego rywala, Johna L. McClellana (który notabene i tak został później senatorem) i została wybrana dzięki poparciu koalicji kobiet, weteranów i związkowców. W roku 1944 kandydowała ponownie, ale została pokonana w prawyborach przez J. Williama Fulbrighta.
Po opuszczeniu Senatu zasiadała w dwóch federalnych komisjach (tj. Federal Employees Compensation Commission, oraz Employees Compensation Appeals Board).
Jako członkini Senatu Hattie Caraway popierała prawa prohibicyjne, głosowała, jak wielu innych senatorów z południa, przeciwko ustawom przeciw linczom, oraz popierała ekonomiczną politykę prezydenta Franklina Delano Roosevelta. Nigdy nie przemawiała na sali senatu.
Caraway cierpiała potem na apopleksję i zmarła w Falls Church w Wirginii. Pochowano ją na Westlawn Cemetery w Jonesboro.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (en)
- About Hattie Caraway
