Hans Ree

Z Wikipedii

Hans Ree

Państwo	Holandia
Data i miejsce urodzenia	15 września 1944 Amsterdam
Tytuł szachowy	arcymistrz (1980)
Ranking	2431 (01.07.2007)
Miejsce w kraju	30

Hans Ree (ur. 15 września 1944 w Amsterdamie) – holenderski szachista i dziennikarz, arcymistrz od roku 1980.

Pierwsze sukcesy odniósł w latach 1961 i 1962, dwukrotnie zdobywając złote medale w mistrzostwach Holandii juniorów^[1]. W drugiej połowie lat 60. należał już do krajowej czołówki, przez kolejnych 20 lat będąc podstawowym zawodnikiem reprezentacji. W roku 1967 zdobył pierwszy tytuł mistrza Holandii, natomiast następne trzy w latach 1969, 1971 i 1982^[2]. Pomiędzy 1966 a 1984 rokiem wystąpił we wszystkich w tym okresie rozegranych 10 szachowych olimpiadach, dwukrotnie zdobywając medale: srebrny wraz z drużyną w roku 1976 oraz indywidualnie brązowy w roku 1966 (za uzyskany wynik na V szachownicy). Dwukrotnie reprezentował również barwy narodowe w drużynowych mistrzostwach Europy (1965, 1983)^[3].

Dwukrotnie podzielił I miejsca w mistrzostwach Europy juniorów, rozegranych w Groningen (1964/65 wraz z Robertem Hübnerem i 1965/1966 wraz z Andrew Whiteleyem). W roku 1971 zwyciężył (wraz z Borysem Spasskim) w otwartych mistrzostwach Kanady w Vancouver. W 1972 triumfował w Tunisie, w 1977 podzielił I-III miejsce w Karlovacu, w 1979 zwyciężył w Grazu, w 1980 w Amsterdamie (wraz z Wolfgangiem Unzickerem), natomiast w 1987 podzielił I lokatę w Ter Apel (wraz z Johnem van der Wielem i Ericem Lobronem)^[4].

Jest redaktorem w holenderskiej gazecie NRC Handelsblad, w której prowadzi szachową kolumnę. Współpracuje również z magazynami New In Chess i Chess Cafe. W roku 1999 wydał książkę The Human Comedy of Chess: A Grandmaster's Chronicles (Russel Enterprises, ISBN 1-888690-06-2).