Gyula Sax
Z Wikipedii
| Gyula Sax | |
| Państwo |  Węgry |
| Data i miejsce urodzenia | 18 czerwca 1951 Budapeszt |
| Tytuł szachowy | arcymistrz (1974) |
| Ranking | 2522 (01.07.2007) |
| Miejsce w kraju | 18 |
Gyula Sax (ur. 18 czerwca 1951 w Budapeszcie) – węgierski szachista, pretendent do tytułu mistrza świata w szachach.
Od połowy lat 70. do połowy 90. należał do ścisłej czołówki węgierskich szachistów oraz do szerokiej czołówki światowej. Pierwszy sukces odniósł w roku 1972, zostając w Groningen mistrzem Europy juniorów do lat 18. Za to osiągnięcie otrzymał tytuł mistrza międzynarodowego, natomiast dwa lata później był już arcymistrzem. W swojej karierze zwyciężył w turniejach rozegranych m.in. w Zagrzebiu (1975), Vinkovci (1976), Las Palmas (1978), Amsterdamie (1979, turniej IBM oraz 1983), Vršacu (1981, memoriał Borislava Kosticia), Smederevskiej Palance (1982), Mariborze (1996, memoriał Vasji Pirca) oraz Bled (1999). W roku 2004 triumfował w otwartym turnieju w Egerze[1], natomiast w kolejnych latach podzielił I miejsca w turniejach open w Balatonlelle (2004)[2], Harkanach (2005)[3] oraz Zalakaros (2006)[4].
Wielokrotnie startował w turniejach międzystrefowych, dwukrotnie kwalifikując się do turniejów pretendentów. Nie udało mu się jednak nigdy awansować choćby do II rundy spotkań. W roku 1987 zwyciężył w Suboticy[5] (rok później przegrał w Saint John 1½ - 3½ z Nigelem Shortem)[6], zaś w roku 1990 w Manili zajął V miejsce[7] (w następnym roku uległ w Wijk aan Zee 4½ - 5½ Wiktorowi Korcznojowi)[8].
W latach 1972 - 2000 dziesięciokrotnie wystąpił na szachowych olimpiadach, największy sukces notując w roku 1978 w Buenos Aires, gdzie Węgrzy zdobyli złoty medal. W swoim olimpijskim dorobku posiada również dwa medale srebrne (w latach 1972 oraz 1980) oraz medal brązowy (zdobyty za wynik indywidualny na III szachownicy w roku 1978). Jest także dwukrotnym medalistą drużynowych mistrzostw świata rozegranych w roku 1985 z Lucernie (złoto za wynik indywidualny na III szachownicy oraz srebro wraz z drużyną) oraz pięciokrotnym medalistą drużynowych mistrzostw Europy: złotym (za indywidualny wynik na VIII szachownicy w roku 1973), dwukrotnie srebrnym (wraz z drużyną w latach 1977 i 1980) oraz dwukrotnie brązowym (wraz z drużyną w latach 1973 i 1983)[9].
