Franz Boas
Z Wikipedii
Franz Boas (ur. 9 lipca 1858 w Minden, zm. 21 grudnia 1942 w Nowym Jorku, Stany Zjednoczone) - amerykański antropolog i językoznawca, niemieckiego pochodzenia, twórca historyzmu Boasowskiego.
Profesor antropologii na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. Z wykształcenia fizyk i geograf. Specjalista w dziedzinie kultury i języków Indian Ameryki Północnej. Jego badania stały się inspiracją dla późniejszych badań strukturalistów amerykańskich w językoznawstwie (hipoteza Sapira-Whorfa o determinującej roli języka w postrzeganiu rzeczywistości). Boas był zwolennikiem poglądu, że badanie kultury jest niemożliwe bez uwzględnienia kontekstów historycznych.
To co różniło go od ewolucjonistów to fakt, że ewolucję uważał za pewien zbiór dynamicznych, następujących po sobie zmian, który dokonywał się w obrębie danej kultury, nie zaś, jak twierdzili Morgan czy Tylor w obrębie całego globu i wszystkich kultur na nim się znajdujących.
Pierwszy zaczął mówić o kulturach nie zaś o jednej kulturze. Jest więc twórcą relatywizmu w antropologii. Do antropologii wprowadził badania historyczne - z historii wywodził obecny kształt kultur. Interesował go konkret i uważał, że jedyną metodą sprawdzania słuszności danej teorii są badania empiryczne. Uważał, że wszystkie ludy ewoluowały w tym samym kierunku, choć odmiennymi drogami, a różnice kulturowe muszą mieć uzasadnienie w uniwersalnych prawach przyrody.
Napisał między innymi: Handbook of American Indian Languages (Waszyngton 1911).
Do jego uczniów zalicza się Ruth Benedict, Edwarda Sapira i Margaret Mead.
