Frans Thijssen
Z Wikipedii
Frans Thijssen (ur. 23 stycznia 1952 w Malden), były piłkarz holenderski grający na pozycji pomocnika. Nosił przydomek "Stille Frans".
Spis treści |
[edytuj] Kariera klubowa
Thijssen urodził się w małym mieście w prowincji Geldria. Jego pierwszym klubem w karierze był NEC Nijmegen, w barwach którego zadebiutował w sezonie 1970/1971 w Eredivisie. W NEC bez sukcesów grał przez 3 lata i przez ten czas zdobył łącznie 5 goli w lidze. Latem 1973 Thijssen przeniósł się do FC Twente Enschede. Tam był ustawiany bardziej ofensywnie niż w NEC, przez co zdobywał więcej bramek. W sezonie 1973/1974 zdobył ich 11, a w innych także więcej niż 5 na sezon. W Twente Thijssen przebywał przez 5,5 roku i przez ten czas został wicemistrzem Holandii (1974) i zdobył Puchar Holandii w 1977. Mniejszy sukces osiągnął z Twente w Pucharze UEFA, gdy w 1975 wystąpił z tym zespołem w finale, jednak klub z Enschede okazał się gorszy w dwumeczu od niemieckiej Borussii Mönchengladbach.
Zimą 1979 Thijssen wyjechał do Anglii i tam został zawodnikiem Ipswich Town. Największe sukcesy z tym klubem osiągnął już w następnym sezonie, 1980/1981, gdy wywalczył wicemistrzostwo Anglii, a także to co nie udało mu się z Twente, czyli Puchar UEFA (wystąpił w obu meczach z AZ Alkmaar, jednym wygranym 3:0 i drugim przegranym 2:4). W 1982 roku znów został mistrzem kraju, ale potem większych sukcesów już nie osiągał. W 1983 roku Thijssen trafił do kanadyjskiego Vancouver Whitecaps, gdzie grał 2 lata z półroczną przerwą na wypożyczenie do angielskiego Nottingham Forest F.C..
W 1984 roku Thijssen wrócił do ojczyzny. Przez 3 lata grał w ligowym średniaku, jakim była Fortuna Sittard, ale nie osiągnął z nią niczego szczególnego. W sezonie 1987/1988 Frans grał w FC Groningen, a następnie na 3 sezony trafił do Vitesse Arnhem i w 1991 roku zakończył piłkarską karierę w wieku 39 lat.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Holandii Thijssen zadebiutował 30 kwietnia 1975 roku w przegranym 0:1 meczu z Belgią. Polscy kibice pamiętają go z meczu, który odbył się 15 października tamtego roku, gdy Holandia pokonała 3:0 Polskę w eliminacjach do Mistrzostw Europy 1976, a on sam zdobył jedną z bramek. W swojej karierze wystąpił na rozgrywanych w Belgii Euro 1980. Swoją karierę reprezentacyjną zakończył w październiku 1981 wygranym 3:0 meczem z Belgią, rozegranym w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w Hiszpanii. W kadrze "Oranje" Thijssen wystąpił w 14 meczach i zdobył 3 gole.
1 Schrijvers • 2 Wijnstekers • 3 van de Korput • 4 Hovenkamp • 5 Krol • 6 Poortvliet • 7 R. van de Kerkhof • 8 W. van de Kerkhof • 9 Kist • 10 Haan • 11 Otto • 12 Rep • 13 Nanninga • 14 Koster • 15 Stevens • 16 Doesburg • 17 Vreijsen • 18 Thijssen • 19 Zondervan • 20 van Breukelen • 21 Brandts • 22 Metgod • Trener: Zwartkruis
[edytuj] Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarskiej Thijssen został trenerem piłkarskim. Trenował najpierw Vitesse Arnhem w Eredivisie, a następnie wyjechał do Szwecji, gdzie szkolił piłkarzy Malmö FF. Niedługo potem wrócił do Holandii i przez pewien czas był trenerem ligowych średniaków De Graafschap, a następnie Fortuny Sittard.
[edytuj] Sukcesy
- Wicemistrzostwo Holandii: 1974 z Twente
- Wicemistrzostwo Anglii: 1981, 1982 z Ipswich
- Puchar Holandii: 1977 z Twente
- Puchar UEFA: 1981 z Ipswich
- Finał Pucharu UEFA: 1975 z Twente
