Z Wikipedii
Fiołek polny (Viola arvensis Murr.) - gatunek rośliny jednorocznej lub dwuletniej, należący do rodziny fiołkowatych (Violaceae). Gatunek eurazjatycki o rozprzestrzenieniu niemal kosmopolitycznym od niżu po piętro subalpejskie. W Posce roślina pospolita, prawdopodobnie archeofit[1].
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Ulistniona, podnosząca się lub wzniesiona, często silnie rozgałęziona, o wysokości 10-20 cm, słabo owłosiona.
- Liście
- Ogonkowe, długości 1-2 cm, karbowane, liście dolne sercowate, górne eliptyczne. Przylistki pierzastodzielne, ich szczytowy, jajowaty i karbowano-piłkowany odcinek jest nieco tylko mniejszy od blaszki liściowej.
- Kwiaty
- Wyrastają na szypułkach z kątów liści. Płatki górne białawożółte lub fioletowe, środkowy i dolny jaskrawożółte. Kwiat o średnicy do 1,5 cm, korona krótsza od kielicha. Ostroga równa wielkością przydatkom kielicha. Kwitnie od maja do jesieni.
- Owoce
- Jajowata torebka, zawiera żółtobrunatne nasiona długości 1,5-2 mm. Nasiona wypadają z dojrzałych torebek i są roznoszone przez mrówki (myrmekochoria). Ponieważ nie są trawione, mogą być także roznoszone przez zjadające je zwierzęta (endochoria). Jedna roślina może wydać kilka tysięcy nasion.[2]
- Korzeń
- Słaby korzeń palowy
- Biotop
- Pola uprawne, miedze, przydroża, siedliska ruderalne. Nie jest wymagającą rośliną, rośnie praktycznie wszędzie, w uprawach rolnych jest chwastem. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Stellarietea mediae[3].
- Występuje podgatunek V. arvensis subsp. megalantha Nauenb. Roślina 1-2-letnia, o płaskiej i pachnącj koronie długości 18-25 mm i płatkach przeważnie dłuższych od działek kielicha, żółtych, górą fioletowo nabiegłych.
- Tworzy mieszańce z fiołkiem trójbarwnym (V. x tricoloroformis Gerst.).[1]
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina lecznicza:
- Surowiec zielarski: cała roślina.
- Skład: ziele zawiera niewielką ilość alkaloidów, barwników, cukrów, kwasu winowego, ziele i korzeń zawierają dużo saponin.
- Działanie: moczopędnie, odtruwająco, stosuje się w chorobie wieńcowej oraz nadciśnieniu, w medycynie ludowej stosowany przeciwko trądzikowi młodzieńczemu.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ František Činčura, Viera Feráková, Jozef Májovský, Ladislav Šomšák, Ján Záborský: Pospolite rośliny środkowej Europy. Jindřich Krejča, Magdaléna Záborská (ilustracje). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1990. ISBN 83-09-01473-2.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Galeria zdjęć i grafik
