Fiołek alpejski
Z Wikipedii
Fiołek alpejski | |
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Rząd | fiołkowce |
Rodzina | fiołkowate |
Rodzaj | fiołek |
Gatunek | Fiołek alpejski |
Nazwa systematyczna | |
Viola alpina Jacq. | |
Galeria zdjęć i grafik |
Fiołek alpejski (Viola alpina) – gatunek byliny należący do rodziny fiołkowatych. Występuje w Karpatach i wschodnich Alpach, w Polsce tylko w Tatrach. Jest rośliną rzadką. Często nazywa się nieprawidłowo fiołkiem alpejskim inny, uprawiany jako roślina ozdobna gatunek rośliny – cyklamena perskiego.
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Pojedyncza, podnosząca się, o wysokości 4–10 cm, naga i nieulistniona.
- Liście
- Wszystkie liście na wyrastają w różyczce liściowej. Są liczne, drobne, dość grube i lśniące. Mają okrągłą, lub szerokojajowatą , karbowaną blaszkę, wyrastającą na długich ogonkach. Ich nasady są ucięte, lub płytkosercowate. Przylistki podługowate, i brzegiem orzęsione lub gruczołowato ząbkowane.
- Kwiaty
- Duże w stosunku do niewielkich rozmiarów rośliny. Mają średnicę 2–3 cm i intensywnie fioletowe płatki, białą gardziel i czarne, smugi po wewnętrznej stronie płatków w gardzieli. Płatki wolne, tępe i gruczołkowato ząbkowane. Górne cztery płatki zwrócone ku górze, 1 płatek zwrócony jest w dół. Na szyjce słupka nabrzmienie z główkowatym wydrążeniem. Jest ona naga, lub owłosiona i ma dwuczęściowe znamię. Roślina kwitnie od czerwca do lipca, jest owadopylna.
- Owoce
- Naga, 3-klapowa torebka zawierająca liczne nasiona.
- Biotop, wymagania
- Roślina wysokogórska i wapieniolubna. Występuje na halach, w piętrze kosówki i w piętrze alpejskim. Często rośnie na skałach (tylko wapiennych), w szczelinach skalnych. Zbiorowiska roślinne: gatunek charakterystyczny dla Ass. Caricetum firmae.[1]
Zobacz też: rośliny tatrzańskie.
Przypisy
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.