Egil Østenstad

Z Wikipedii

Egil Johan Østenstad (ur. 2 stycznia 1972 w Haugesund), były piłkarz norweski grający na pozycji napastnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 190 cm wzrostu, ważył 86 kg.

[edytuj] Kariera klubowa

Østenstad urodził się w mieście Haugesund. Wychowywał się w lokalnym klubie o nazwie Torvastad IL, a w 1990 roku podjął treningi w Vikingu Stavanger i wtedy też zadebiutował w pierwszej lidze norweskiej. Rok później zaliczył 10 meczów i zdobył jednego gola, czym nieznacznie przyczynił się do wywalczenia mistrzostwa Norwegii. W kolejnych latach był już podstawowym zawodnikiem Vikinga i w sezonie 1992/1993 wystąpił w eliminacjach do Ligi Mistrzów. Zespół Vikinga był bliski odniesienia sukcesu, remisując w 1. rundzie u siebie z FC Barcelona 0:0, a na Camp Nou przegrywając 0:1. Natomiast w 1994 i 1996 roku Egil zostawał wicemistrzem Norwegii. W tym drugim przypadku został wicekrólem strzelców ligi z 23 golami.

3 października 1996 roku Østenstad podpisał kontrakt z angielskim Southampton F.C., który zapłacił za niego 800 tysięcy funtów. U menedżera Graeme'a Sounessa miał zastąpić w ataku Neila Shipperleya. W Premiership Norweg zadebiutował 13 października w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Coventry City. Już 26 października w swoim trzecim spotkaniu zaliczył hat-tricka, a "Święci" pokonali Manchester United aż 6:3. W Southampton stworzył atak z Matthewem Le Tissierem, a w swoim pierwszym sezonie zaliczł 9 trafień. W sezonie 1997/1998 partnerował mu Kevin Davies, ale to Egil wraz z Le Tissierem byli najlepszymi strzelcami Southampton z 11 golami (Østenstad 8 z nich zdobył w ostatnich 13 kolejkach). W sezonie 1998/1999 grał w ataku z Markiem Hughesem i zaliczył 7 bramek, które pomogły Southampton w utrzymaniu w lidze. Jednak po transferze Łotysza Mariansa Paharsa latem 1999 Norweg stracił miejsce w składzie "Świętych".

18 sierpnia 1999 Østenstad został piłkarzem grającego w Division One Blackburn Rovers. Transfer odbył się na zasadzie wymiany za Kevina Daviesa. W nowej drużynie Egil swój pierwszy mecz zaliczył 21 sierpnia, a Rovers przegrali w nim 1:2 z Barnsley F.C.. W lidze zdobył 8 goli, ale Blackburn nie zdołał powrócić do Premiership. W sezonie 2000/2001 był tylko rezerwowym dla pary Matt Jansen - David Dunn i został wypożyczony do Manchesteru City, ale tam także był tylko rezerwowym i zaliczył 4 spotkania ligowe. Międzyczasie Blackburn wrócił do Premiership, ale w kolejnych dwóch sezonach Østenstad zdobył tylko jednego gola w 21 rozegranych spotkaniach.

30 sierpnia 2003 roku Østenstad przeszedł na zasadzie wolnego transferu do szkockiego Rangers F.C.. Tam grał przez jeden sezon i przegrywał rywalizację z takimi napastnikami jak Michael Mols, Szota Arweładze i Peter Løvenkrands. W drużynie prowadzonej przez Alexa McLeisha nie zdobył gola w żadnym z 11 rozegranych spotkań, a Rangers zostali wicemistrzem kraju. W połowie 2004 roku wrócił do Norwegii, do Vikinga. Pomógł mu w utrzymaniu w lidze, a w 2005 roku postanowił zakończyć piłkarską karierę.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1990	Viking Stavanger	Norwegia	Tippeligaen	10	1
1991	Viking Stavanger	Norwegia	Tippeligaen	10	1
1992	Viking Stavanger	Norwegia	Tippeligaen	20	1
1993	Viking Stavanger	Norwegia	Tippeligaen	22	10
1994	Viking Stavanger	Norwegia	Tippeligaen	21	6
1995	Viking Stavanger	Norwegia	Tippeligaen	21	12
1996	Viking Stavanger	Norwegia	Tippeligaen	24	23
1996/97	Southampton F.C.	Anglia	Premiership	30	9
1997/98	Southampton F.C.	Anglia	Premiership	29	11
1998/99	Southampton F.C.	Anglia	Premiership	34	7
1999/00	Southampton F.C.	Anglia	Premiership	3	1
1999/00	Blackburn Rovers	Anglia	Division One	28	8
2000/01	Blackburn Rovers	Anglia	Division One	13	2
2000/01	Manchester City	Anglia	Premiership	4	0
2001/02	Blackburn Rovers	Anglia	Premiership	4	0
2002/03	Blackburn Rovers	Anglia	Premiership	17	1
2003/04	Rangers F.C.	Szkocja	Scottish Premier League	11	0
2005	Viking Stavanger	Norwegia	Tippeligaen	8	2
2006	Viking Stavanger	Norwegia	Tippeligaen	25	14

[edytuj] Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Norwegii Østenstad zadebiutował 1 sierpnia 1993 roku w wygranym 7:0 towarzyskim meczu z Wyspami Owczymi i w debiucie zdobył dwie bramki. W 1998 roku został powołany przez selekcjonera Egila Olsena na Mistrzostwa Świata we Francji, na których wystąpił jedynie w zremisowanym 1:1 spotkaniu z reprezentacją Szkocji. Ostatni mecz w kadrze rozegrał w 2005 roku przeciwko Szkocji (1:2), rozegrany w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w Niemczech. Ogółem w kadrze narodowej zagrał 18 razy i strzelił 6 goli.