David Cecil, 6. markiz Exeter

Z Wikipedii

David George Brownlow Cecil KCMG (ur. 9 lutego 1905 w Stamford, Lincolnshire, zm. 22 października 1981), 6. markiz Exter, najstarszy syn Williama Cecila, 5. markiza Exeter, i Myry Orde-Powlett, córki 4. barona Bolton. Tytuł markiza odziedziczył w 1956 r. Wcześniej nosił tytuł lorda Burghley i używał nazwiska David Burghley, pod którym występował na trzech Igrzyskach Olimpijskich.

Wykształcenie odebrał w Eton College, Insitiut Le Rosey oraz w Magdalane College na Uniwersytecie w Cambridge.

Burghley był zapalonym lekkoatletą. W latach 1929-1931 był mistrzem Wielkiej Brytanii w biegach na 120 jardów, a w latach 1926-1928 i 1930-1932 na 440 jardów przez płotki. Brał udział w trzech Igrzyskach Olimpijskich. W Paryżu w 1924 r. odpadł w eliminacjach biegu na 110 metrów przez płotki. W Amsterdamie w 1928 r. odparł wprawdzie w półfinale biegu na 110 metrów przez płotki, ale za to wygrał z przewagą 0,2 sekundy bieg na 400 metrów przez płotki. Na kolejne Igrzyska, do Los Angeles w 1932 r., pojechał jako członek brytyjskiej Izby Gmin (był nim od 1931 r., reprezentując okręg wyborczy Peterborough). Zdobył na nich srebrny medal w sztafecie 4x400 metrów (razem z Crewem Stoneley'em, Thomasem Hampsonem i Godfrey'em Ramplingiem). Burghley był faworytem w biegu na 400 m przez płotki, ale dzień przed startem w Los Angeles dowiedział się, że jego główny rywal, Glenn Hardin, w dniu otwarcia igrzysk, jako chorąży reprezentacji USA, stał przez dwie godziny na słońcu. Burgley nie brał udziału w defiladzie, jednak ubrał się podobnie i stanął w pełnym słońcu na dwie godziny. Drugiego dnia nie zdobył medalu - był dopiero czwarty.^[1]

Burghley trenował bieg przez płotki w charakterystyczny sposób. Zawsze kładł na płotku pudełko zapałek i starał się przeskakiwać nie poruszając pudełka. W 1927 r., kiedy kończył naukę w Cambridge, zdumiał wszystkich przebiegając wokół gmach Wielkiego Sądu w Trinity College w czasie, kiedy zegar kolegium wybijał godzinę dwunastą (było to inspiracją sceny w filmie Rydwany ognia z 1981 r. w reżyserii Hugh Hudsona, gdzie jeden z głównych bohaterów, Harold Abrahams, dokonuje podobnego wyczynu. Na postaci Burghley'a wzorowana jest postać lorda Andrew Lindsay'a, granego przez Nigela Haversa). Jego kolejnym rekordem było przebiegnięcie najwyższego pokładu Queen Mary w czasie 57 sekund.

Po zakończeniu kariery zawodniczej Burghley (po 1956 r. już jako markiz Exeter) był przewodniczącym British Amatour Athletic Association przez 40 lat, Międzynarodowej Amatorskiej Federacji Lekkiej Atletyki w latach 1946-1976 oraz członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego przed 48 lat. Był również przewodniczącym Komisji Organizacyjnej Letnich IO w Londynie w 1948 r. W latach 1949-1952 był rektorem uniwersytetu w St Andrews.

10 stycznia 1929 r. w Londynie, Burghley poślubił lady Mary Theresę Montagu-Douglas-Scott (4 marca 1904 - czerwiec 1984), córkę Johna Montagu-Douglasa-Scotta, 7. księcia Buccleuch, i lady Margaret Alice Bridgeman, córki 4. hrabiego Bradford. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1946 r. David i Mary mieli razem syna i trzy córki:

• Davina Mary Cecil (ur. 29 czerwca 1931), żona Johna Vane'a, 11. barona Barnard
• John William Edward Cecil (1 czerwca 1933 - 6 lipca 1934)
• Gillian Moyra Katherine Cecil (ur. 8 marca 1935), żona sir Gillesa Floyda, 7. baroneta. Ma dzieci
• Angela Mary Rose Cecil (ur. 21 maja 1938), żona Williama Oswalda. Ma dzieci

12 grudnia 1946 r. David poślubił Dianę Mary Henderson (ur. 10 stycznia 1911), córkę Arona Hendersona i Helen Madelin Gordon, córkę gen. Evansa Gordona. David i Diana mieli razem jedną córkę:

• Victoria Diana Cecil (ur. 28 czerwca 1947), żona Simona Patricka Leathama. Ma dzieci

Poprzednik William Cecil, 5. markiz Exeter

Markiz Exeter 1956-1981

Następca William Cecil, 7. markiz Exeter

Przypisy