Dębik ośmiopłatkowy
Z Wikipedii
| Dębik ośmiopłatkowy | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | różowce |
| Rodzina | różowate |
| Rodzaj | dębik |
| Gatunek | dębik ośmiopłatkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Dryas octopetala L. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala) – gatunek roślin z rodziny różowatych. Występuje w północnej Europie i w górach Europy, w Ameryce Północnej, na Grenlandii i na Kaukazie. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach i na nielicznych stanowiskach w Pieninach.
Spis treści |
[edytuj] Morfologia
- Pokrój
- Mała krzewinka szpalerowa, (chamefit) płożąca się po ziemi, osiągająca wysokość zaledwie 2–10 cm.
- Łodyga
- Zdrewniała, czołgająca się po ziemi i rozgałęziająca się.
- Liście
- Wyrastają na długich ogonkach z końców bocznych pędów łodygi, albo skrętolegle z łodygi. Są skórzaste, pojedyncze, podłużnie jajowate o długości 1,5–3 cm. Górna strona blaszki liściowej lśniąca, spodnia filcowata, brzegi mają ząbkowane lub karbowane (a nawet prawie wrębne). Swoim kształtem przypominają liście dębu (stąd nazwa rośliny). Nie są zimozielone.
- Kwiaty
- Wyrastają na cienkich, słabo ulistnionych łodyżkach kwiatowych. Są to kwiaty pojedyncze, duże (średnica do 4 cm). Mają długie szypułki, a ich kielich składa się najczęściej z 8 lancetowatych, wąskich i jedwabiście owłosionych płatków. Kwiaty mają kolor biały lub białożółty, liczne pręciki i słupki o owłosionych szyjkach.
- Owoc
- Drobne, jednonasienne orzeszki tworzą puszysty, wydłużony owocostan, przypominający nieco sasankę, jednak w odróżnieniu od niego posiadający zielony kielich.
[edytuj] Biologia
Nasiona wyposażone są w piórko, za pomocą którego są rozsiewane przez wiatr (anemochoria). Jednak w naszych warunkach klimatycznych nasiona te nie kiełkują, roślina rozmnaża się wyłącznie wegetatywnie.
[edytuj] Ekologia
Roślina typowo górska. W Tatrach dochodzi do wysokości 2150 m n.p.m. Występuje głównie na podłożu wapiennym, na granicie rzadko można ją spotkać. Rośnie na piargach, murawach naskalnych, wśród skał. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Seslerietea variae.
Jest rośliną długowieczną, może żyć nawet 50 lat.
[edytuj] Pochodzenie
Gatunek ten jest przykładem reliktu glacjalnego (polodowcowego). Jego szczątki w dużych ilościach znajduje się we florze kopalnej z wczesnego holocenu. Wyparty w kierunku obszarów subpolarnych w wyniku ocieplania się klimatu po ustąpieniu lądolodu. W Polsce przetrwał tylko w wysokich górach.
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna: od niedawna uprawiana jako tzw. roślina okrywowa, szczególnie nadająca się do ogrodów skalnych. Rozmnaża się ją wyłącznie wegetatywnie z sadzonek pędowych.
[edytuj] Bibliografia
- Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-09-00256-4.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Zobacz też: rośliny tatrzańskie.
