Choroba Hecka
Z Wikipedii
Choroba Hecka (łac. hyperplasia epithelialis mucosae oris, ang. focal epithelial hyperplasia) – choroba skóry wywoływana przez wirusy HPV 13 i 32, objawiająca się zmianami grudkowymi w obrębie błon śluzowych jamy ustnej. Choroba została opisana w 1965 roku w populacji amerykańskich Indian Navajo Xavante i alaskańskich Eskimosów[1].
Spis treści |
[edytuj] Epidemiologia
W Europie choroba Hecka występuje rzadko. Endemicznie występuje u Eskimosów, w niektórych krajach Afryki, Ameryki Południowej i Ameryki Północnej.
[edytuj] Etiopatogeneza
Choroba związana jest z infekcją wirusami HPV 13 i 32. Te typy wirusa są swoiste dla choroby Hecka.
[edytuj] Objawy i przebieg
Wykwitem pierwotnym są duże, płasko-wyniosłe grudki, niezapalne, w obrębie błon śluzowych policzków, warg i języka. Pacjenci nie zgłaszają objawów podmiotowych. Przebieg choroby jest wieloletni i przewlekły, objawy mogą samoistnie ustąpić.
[edytuj] Różnicowanie
[edytuj] Leczenie
Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu zmian.
Przypisy
- ↑ Archard HO, Heck JW, Stanley HR. Focal epithelial hyperplasia: an unusual oral mucosal lesion found in Indian children. Oral Surg Oral Med Oral Pathol 1965;20:201-212.
[edytuj] Bibliografia
- Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową PZWL 2005, ISBN 83-200-3367-5.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Zdjęcie na stronie DermIS.net (en)
